In Lone Pine zien we voor het eerst sneeuw! Weliswaar op de hoge bergtoppen die rondom het stadje liggen, maar toch! En ondanks dat het een fantastisch uitzicht geeft, zorgt de sneeuw er ook voor dat de Tioga Pass die we zouden rijden naar Yosemite NP gesloten is. Dat betekent in plaats van een ritje van 4 uur, via een weg in het zuiden om de bergketen heen omrijden met een ritje van 8 uur.. balen! En zo rijden we de eerste twee uur nog langs de mooie bergen, maar daarna vijf uur lang langs eindeloze landbouw van avocado’s, druiven, pistachenoten, amandelen en niet te definieren andere stekjes die in meterslange rijen net boven de grond uitsteken. Saai ritje wel! Gelukkig rijden we het laatste uur tegen zonsondergang naar Mariposa door prachtige groene Sound of musicachtige heuvels met zwarte koeien, waar we als inmiddels doorgewinterde roadtrippers toch weer een beetje gelukkig van worden.

Bergen, bos, watervallen en rivieren in Yosemite valley

De volgende dag rijden we in een uurtje langs een supermooie weg met een rivier naar Yosemite Valley in het park, dat zich volledig in herfstkleuren heeft gehuld. Als we niet beter wisten, zouden we denken dat we zo Canada waren ingereden. Weer een totaal ander gevoel en gezicht als de andere nationale parken!

En ook een flink stuk drukker, want we struikelen bijna over de toeristen en locals die hier het weekend doorbrengen. We rijden langs diverse mooie punten in het park, zoals de Swinging bridge (die overigens niet hangt of swingt..) met voornamelijk uitzicht op enorm hoge bergen en maken een korte wandeling naar de Yosemite lower fall, waar we goed het water naar beneden kunnen zien kletteren, ook van de upper fall die erboven ligt. Mooi! Later op de dag maken we nog een hike naar de Vernal waterval. We zien meerdere keren een deer koppeltje, zo leuk! En ondanks dat we om de 100 meter worden gewaarschuwd voor de aanwezigheid van beren, en vooral wat je moet doen als je een beer tegenkomt, zien we die niet.. dat had het Canada-gevoel helemaal compleet gemaakt, maar beter zo. Halverwege de hike haken we af omdat het een supersteil pad omhoog is en het alweer bijna donker wordt (die verdomde 17.00u is echt onhandig!).

Op zoek naar sequoia’s

Aan het eind van de dag hebben we niet het gevoel dat we Yosemite écht goed gezien hebben, dus besluiten we nog een dag te blijven. De volgende dag gaan we naar de zuidelijke kant van het park. En we’re on a mission: de grote sequoia bomen zien die zo uniek zijn voor dit stukje aarde! Op Google Maps zoeken we op waar ze staan en zo navigeren we naar het icoontje van de Giant Sequoia. Dat moet er wel een zijn toch?! We worden een offroad zandweg in geleid en na een half uur staat daar ineens een bord: road closed. Shit, ook al. Dan maar lopend verder. Via de locals in de Nelder Grove wandelen we naar een andere boom die nog mooier schijnt te zijn: de Bull Buck. En mooi is ie! 75 meter hoog en 30 meter in omtrek. Boomknuffelen krijgt hier ineens een heel ander kaliber. En hij is 2700 jaar oud, dus hij stond er al voordat het Romeinse rijk werd gebouwd! Bizar.. en we hebben hem helemaal voor onszelf, wow!

Daarna denken we handig via een korte weg op Google Maps door te steken naar Yosemite NP. Die ‘korte weg’ blijkt alleen een smal pad door de bergen vol afgebrande bomen te zijn. Een weg waar ze met alle bomen, takken en stenen op de weg eigenlijk ook wel ‘road closed’ neer hadden mogen zetten.. Maar ja, omdraaien is geen optie dus op hoop van zegen dat ons Toyota corolla bakkie dit overleeft rijden we toch maar door. Californië heeft vaak te maken met bosbranden, en dat is hier goed duidelijk! De rook hangt nog in de lucht en zonde om te zien hoeveel bomen zijn afgebrand.

Eenmaal (eindelijk!) in Yosemite NP leren we dat vuur hier zo natuurlijk is als wind en regen, en dat het zelfs goed is! Sterker nog, de sequoia bomen zijn ervan afhankelijk, want het is de enige manier waarop ze zich kunnen voortplanten. Interessant! In de Mariposa Grove in het park willen we de Mariposa trail lopen, maar ook hier is de weg afgesloten en moeten we eerst nog een uur door heuvelachtig bos hiken voordat we bij het startpunt van de trail kunnen komen. Dat kost dus twee uur extra, waardoor we helaas niet de hele hike kunnen doen.. maar we zijn niet getreurd, want ook in de eerste helft van de trail worden we getrakteerd op meerdere prachtige sequoia’s! The Bachelor and three graces zijn er meerdere bij elkaar, en de Grizzly Giant is 1800 jaar oud, 64 meter hoog (net zo hoog als het Vrijheidsbeeld in NYC!) en 28 meter in omtrek. Maar bij alle oohs en aahs van de andere bezoekers in het park, denken wij stiekem aan onze vriend Bull Buck, die nog nét ff wat hoger, breder en ouder was. Tot slot zien we nog de Tunnel Tree, een sequoia waar je onderdoor kunt lopen! En zo hebben we na twee dagen het gevoel dat we Yosemite NP nu echt wel beleefd hebben.

Aan alles komt een eind

Helaas is er daarmee een einde aan onze roadtrip gekomen. We moeten de auto inleveren en dus rijden we ’s avonds nog in 3 uurtjes naar San Francisco, waar onze roadtrip begon. Toch een beetje gek om na twee weken weer in deze stad te komen, maar inmiddels zoveel indrukken rijker! De volgende dag besteden we nog een dagje in SF, en wandelen naar het bekende steile kronkelstraatje Lombard Street. Maar ondanks dat de roadtrip hiermee is geëindigd, zit onze reis er nog niet op. Want we gaan nog naar één staat: morgen vliegen we naar Hawaii!