We rijden naar het oosten en doen er via de freeway alsnog ruim 1,5 uur over om Los Angeles uit te komen. Al voelt de zevenbaanssnelweg waarbij rechts inhalen is toegestaan als Russisch roulette. Het laat nogmaals zien hoe enorm groot die stad is. Na een paar uur rijden, komen we eindelijk in een wat rustigere omgeving en geeft het wat meer een roadtripgevoel. Het landschap wordt steeds droger, de heuvels veranderen in bergen en het lichtgele zand wordt langzaam paars en oranje. En ineens zijn we – na weer een lange dag van ca. 9 uur rijden – in het land van de Navajo, Hopi en de Papago indianen: Arizona!

Grand Canyon NP
Vanuit Tusayan, een klein stadje vlak voor de ingang van het Grand Canyon NP waar we hebben geslapen, rijden we ’s ochtends vroeg het park binnen. De canyon bij zonsopkomst bekijken, is vast prachtig, maar hebben we maar even gelaten voor wat het is. Na een week reizen met een jetlag van 9 uur tijdverschil, lange dagen in de auto en alle indrukken van SF en LA zijn we best moe, dus besluiten we het iets rustiger aan te doen. Op nog geen 5 minuten van de ingang van het NP lopen we naar het Mather point, waar we meteen oog in oog staan met de immens grote kloof aan de zuidelijke kant, de south rim. Wow! Wat een plaatje! Nog tien keer mooier, grootser, wijdser en indrukwekkender in het echt dan op welke foto dan ook.

Het park heeft diverse routes waar je met een shuttlebus langs kunt rijden en op diverse stops kunt uitstappen. We volgen de mooiste route naar het westen langs Hermit’s Road en elke stop is weer even bijzonder, met hier en daar een deer langs de weg. Waar het vannacht nog -2 was, heeft de zon het opgewarmd tot een heerlijke 22 graden en lijkt de canyon continu van kleur te veranderen. Paars, oranje, rood, bruin, wit, beige, grijs, elke laag die de afgelopen 5 miljoen jaar is ingesleten heeft zijn eigen kleur. Bij de laatste stops komt ook de felblauwe Colorado rivier tevoorschijn, wat het plaatje helemaal afmaakt. Prachtig! Maar hoe mooi het ook is, na zeven stops en 1001 foto’s verder, raken we redelijk verzadigd. ’s Middags rijden we zelf met de auto naar de oostelijke kant van de south rim, waar we via de Desert View Road nog meer mooie uitzichtpunten tegenkomen.

Eenmaal het park uit, rijden we tegen zonsondergang nog een kleine 2 uur door prachtige oranje, roze en rode landschappen, met uitzicht op de canyon en rotsformaties. Paarden gallopperen voorbij en met de tune van The good, the bad and the ugly in ons achterhoofd, hebben we het gevoel dat de tijd er heeft stil gestaan en er elk moment een indiaan de weg over kan steken. Helemaal verliefd op dit stukje landschap!

Horseshoe bend
De volgende dag rijden we vanuit het stadje Page naar nog meer mooi natuurschoon van Arizona: de horse shoe bend. Een prachtig uitzicht over een canyon en de Colorado rivier in de vorm van een hoefijzer. Het is nog een beetje te vroeg voor een perfecte invalshoek van de zon voor een perfecte foto, maar ach, dat maakt het in het echt niet minder mooi!

Antelope canyon

Een stukje verderop ligt de Antelope canyon, bekend vanwege zijn ronde vormen en lichtinval dat de canyon in alle kleuren van de regenboog doet veranderen. We kiezen voor een tour in de lower canyon, omdat die met zijn 400 meter iets langer is dan de upper van 140 meter, ook al is de upper de meest bekende. En ook hier profiteren we van het toerisme dat 1,5 jaar heeft stilgelegen. Want waar je voor deze canyon normaalgesproken dagen van tevoren je ticket voor een tour moet reserveren, rijden wij er gewoon heen en kunnen we 5 minuten later bij een tour aansluiten. Via een steile trap dalen we af in de canyon en lopen we en manouvreren we ons door de canyon waar we op sommige stukken maar net doorheen passen. Achter elke bocht verschijnt weer een ander fotogeniek samenspel van vormen en kleuren, waardoor we 400 meter lang aan een stuk door blijven klikken op onze camera’s. Wow! Omdat zelfs hier mondkapjes verplicht zijn, en de gids streng handhaaft, maken we er bijna een sport van om net achter die ene bocht waar ie ons niet kan zien toch even snel dat ene mooie kiekje te maken zónder zo’n stom ding op. Leuker voor later als de corona pandemie op een dag hopelijk weer voorbij is..