Yucatán kent veel Mayasteden, maar er is er één die ik niet wil missen. Chichén Itzá is namelijk één van de zeven nieuwe wereldwonderen!

Chichén Itzá
Dus rollen we – wederom – lekker vroeg ons bedje uit en pakken we de eerste bus om 07.15 uur. Eenmaal bij de ingang beseffen we maar al te goed waarom wordt aangeraden zo vroeg mogelijk te gaan. Zelfs een kwartiertje na openingstijd zijn er al honderden toeristen. Eenmaal binnen lopen we direct tegen de grote piramide aan. Wow, wat is ie mooi! Leuk ook om te weten is dat er een heel plan achter de bouw zit: 4 zijden, één voor de schildpad, één voor de slak, één voor de krokodil en één voor de vogel. Negen hoogtelagen, voor elke maand één. 365 treden, voor elke dag één. Afhankelijk van de periode in het jaar (en dus de stand van de zon) konden de Maya’s aan het aantal driehoekjes van schaduw op de piramide zien wat ze moesten doen: planten, oogsten, droogte etc. Slim volkje, die Maya’s. Of nou ja, niet echt, want er was slechts één heerser die alle wijsheid in pacht had. Kennis is macht.

Ook horen we dat het terrein ooit door een onderzoeker van Harvard voor 70 dollar is gekocht. De beste man had een boek gelezen waarin stond dat er nog schatten te vinden waren. Hij heeft de stad vervolgens volledig geplunderd en pas later is de plek gerenoveerd naar hoe we het nu zien. Bizar!

We struinen nog wat langs de vele kraampjes met Maya-spulletjes (waar ik eindelijk een mooi Mexicaans kleed met strepen scoor) en verbazen ons over de inmiddels duizenden toeristen die er rondlopen. Het is mega toeristisch, maar ik had het toch niet willen missen!

Ook brengen we nog een bezoekje aan de naastgelegen cenote Ik Kil, dat al even toeristisch is opgezet. Net Center Parcs. De cenote is wel heel mooi met lange lianen en een muur van planten, dus toch leuk om een frisse duik in te nemen. Even afkoelen, want JA, de zon schijnt eindelijk!!

Nog meer cenotes
We slapen in Valladolid en horen dat er ook midden in de stad een cenote is. We pakken de fiets en op nog geen vijf minuten fietsen van ons hotel bevindt zich inderdaad cenote Zací. Bizar, gewoon een mega grote open sinkhole langs de weg, half overkapt door een grot. We hebben het helemaal voor onszelf, dus neem ik een frisse duik. Wow, wat een oergevoel. We kunnen eigenlijk geen genoeg krijgen van die cenotes, dus fietsen we ’s middags naar cenotes Samulá en X’keken. Ze zijn nog mooier dan de drie die we tot nu toe gezien hebben. Beide zijn helemaal ondergronds, met prachtig intens helderblauw water en een gat in het dak waar een zonnestraal door naar binnen schijnt. X’keken maakt het nog magischer met grote hangende stalactieten en lianen. Net een sprookje, zo magisch!

’s Avonds gaan we naar een video mapping show die de geschiedenis van Valladolid vertelt, geprojecteerd op de oude kerk San Bernardino. Helaas zijn we net iets te laat en zien we alleen de laatste paar minuten. Voor de laatste keer doen we nog wat kaartspelletjes met zijn vieren, want het is Jan’s laatste avond. Hij vliegt helaas weer terug naar Nederland.

Het is eindelijk ook een beetje het weer waar we op gehoopt hadden, dus ondernemen we morgen poging #2 voor het strand: op naar Tulum!