Moskou is misschien niet de eerste stad waar je aan denkt bij een Europees stedentripje (want ja, dat deel van Rusland valt onder Europa). Toch stond de stad al een tijdje op mijn lijstje.

Midden in de nacht kom ik samen met mijn reismaatje Janine aan in Moskou. Na een paar uurtjes slaap en een lekker bordje syrnaki (soort gebakken kaasjes) besluiten we de kou te trotseren. Want in hartje winter is het kóud in Rusland! De straten zijn gevuld met dikke winterjassen en bontmutsen. Langs de wegen ligt nog wat oude sneeuw, maar de straten zijn schoon.

Groot, groter, grootst
Wat me als eerste opvalt, is hoe gróót en overweldigend alles is. Grote gekleurde gebouwen, prachtig onderhouden, alsof het allemaal net geschilderd is. Zelfs de gebouwen die in de steigers staan, zijn ingepakt met een doek met daarop een afbeelding van een wederom prachtig gebouw. Brede straten, dus oversteken doe je niet op een zebrapad, maar onder de weg door. Grote pleinen met dure winkels. Alsof je in de hele stad over de Champs Elysées loopt. Dat Rusland groots is, is wel duidelijk. Nog nooit in een stad heb ik zó m’n ogen uitgekeken. Wat een pracht en praal!

Het Rode Plein in kerstsferen
Het is 3e kerstdag, al vieren de Russen vanwege hun orthodoxe kalender pas kerst op 7 januari. We wandelen wat door het centrum en komen al snel uit op het Krasnaja Plosjtsjad, ofwel het Rode Plein. We treffen er een heuse schaatsbaan, kerstmarkt en een overkill aan licht en kleur aan. Net zoals de miljoenen lichtjes, duizenden kerstbomen en tientallen levensgrote verlichte 2018-kunstwerken in de rest van de stad. Niet helemaal wat je zou verwachten met marcherende soldaten, legertanks en revolutionaire opstanden in je achterhoofd.

De verschrikkelijke kathedraal
En daar staat ie dan: aan het eind van het plein zien we de gekleurde torentjes van de Basiliuskathedraal. Al op de basisschool was ik weg van dit gebouw: ik vond het de mooiste voorkant van alle schriften die we hadden. Dat ie gebouwd is door Ivan de Verschrikkelijke, die na de bouw de ogen van de architect uitstak zodat ie nooit meer zoiets moois zou kunnen bouwen, wist ik toen nog niet. Hij bouwde het als eerbetoon aan zijn overwinning op de Mongolen. Van binnen is de kathedraal al even gekleurd als van buiten. 8 kleine kapelletjes met mooie wandschilderingen en gouden altaars. De Middeleeuwse sfeer is nog te voelen, want we verdwalen al snel door de stenen gangetjes. Heel even zijn we bang dat ons bezoek ook verschrikkelijk wordt en we een man die van zijn stoel glijdt, moeten reanimeren. Het lijkt erop dat de man een langzame dood sterft, maar de bewakers houden ons tegen. We mogen niets doen en worden weggestuurd. We blijven nog wat ronddwalen, voor het geval we toch nog in moeten springen. Eén van de bewakers houdt ons in de gaten en steekt z’n duim naar ons op. Niks aan het handje. Jaja.. later zien we een ambulance staan dus we gaan er maar vanuit dat de beste man de kerst nog haalt..

Kleuter in Disneyland

Aan de zijkant van het plein staat een enorm gebouw: het GUM warenhuis. Prada, Dior, je vindt er van alles. Maar in plaats van een rijke Moskoviet, voelen we ons meer een kleuter in Disneyland. Zoveel kleuren, lichtjes, luchtballonnen, sneeuw en kerstbomen.. het is net een sprookje.

Vervolgens lopen we langs de Kazan kathedraal, verlaten we het Rode Plein, zien we nog een grote gekleurde wereldbol op wederom een groot plein wat een klok schijnt te zijn en sluiten we de avond af met een heerlijk diner in een Georgisch restaurant.

We stumbled upon..

De volgende dag besluiten we terug te gaan naar het Rode Plein voor het mausoleum van Lenin. We stappen per ongeluk een metrohalte te vroeg uit en stuiten op een prachtig gebouw. “Dit is toch het Bolshoi theater?”, vraag ik Janine. Ik weet het bijna zeker. Bij navraag blijkt het te kloppen, maar we mogen niet naar binnen en de bewaker wijst nors naar de overkant van de straat. Uiteraard had ik thuis al op internet gezocht naar kaartjes voor een balletvoorstelling, maar dat was een mission impossible een paar weken van tevoren. De voorstellingen zijn vaak al maanden van tevoren uitverkocht en tevens hartstikke duur, zeker rond Kerst. Een voorstelling zat er dus niet in, maar even binnenkijken hopelijk wel. Dus doen we een poging om in de rij te gaan staan voor een kaartje. Eenmaal vooraan vraagt de mevrouw of ik een kaartje voor 12.00 uur wil kopen. Het is tien voor twaalf, dus ja, doe maar. “Is dat dan een voorstelling?”, “Da” luidt het antwoord (ja). “Ballet?”, weer “Da“. “Hoe duur?”, “100 roebel”. 100 roebel?! Dat is € 1,50, dat kan nooit. Maar goed, doe dan maar. Vol ongeloof lopen we terug naar de ingang van het theater. De bewaker schudt opnieuw nors zijn hoofd en wijst ons weer naar de zijkant van de straat. Zie je wel, we hebben vast een kaartje voor een ander theater gekocht. Maar aan de zijkant van het gebouw staat een rij en 5 minuten later staan we binnen. Onze ogen worden steeds groter. Wow, we zijn echt binnen! We grappen dat we zo vast in een klein zaaltje bij een Russisch theaterstuk eindigen. Ze verwijzen ons naar de 4e verdieping. Nog vol ongeloof vraag ik in de lift voor de zekerheid aan een Russische man naast me wat er eigenlijk op mijn kaartje staat. “The Nutcracker“, antwoordt hij. WAT?! De Notenkraker? M’n ogen rollen zowat uit hun kassen.. En zo zitten we ineens voor € 1,50 in de prachtige Bolshoi zaal bij een balletvoorstelling! Nou ja, staan, want we hebben staanplaatsen, maar dat hindert niet. Het orkest begint de zo herkenbare klanken van Tchaikovsky te spelen. M’n hart maakt een sprongetje en intens gelukkig kijk ik naar de adembenemende voorstelling..

Gesloten op donderdag

Het gemummificeerde lichaam in het mausoleum van Lenin was maar tot 13.00u open en hebben we daardoor gemist. Maar hé, je kan niet alles hebben. We besluiten naar het Kremlin te gaan, wat nog steeds de plek is van waaruit Rusland wordt bestuurd. We wandelen door de Alexander Garden, bezoeken het graf van de onbekende soldaat en de graven ernaast. Bij de ingang worden we tegengehouden: het Kremlin is dicht op donderdag. Wat een pech, maar onze dag kan met de Tchaikovsky klanken nog in ons hoofd toch al niet meer stuk. Dus besluiten we om het Kremlin heen te wandelen en de mooie kerken, parlementsgebouwen en torens van een afstandje te bekijken.

Metrotour

Maar het Kremlin is, zoals alles in Moskou, groot, dus zijn we moe van het lopen en besluiten de metro te pakken. Het metronetwerk in Rusland is een van de grootste ter wereld. Dagelijks worden er 10 miljoen mensen vervoerd. We laten ons langs diverse stations rijden. Gelukkig krijg ik met mijn Grieks van de middelbare school het Cyrillische schrift aardig snel onder de knie. Wel zo handig, anders moet je de naam van de stations onthouden in de vorm van ‘Poortje, rondje, galgje, C, ..’. En zo rijden we langs de mooiste stations met veel marmer, mooie plafondschilderingen van diverse sporten en artistieke beroepen en de diepste en de langste stations ter wereld.

Daarna lopen we – in het donker, want om 16u is het al donker – over de Varvarka. Een straat met de mooiste gebouwen en een heuvel met prachtig uitzicht over de stad met de vele gouden en gekleurde torentjes. De skyline is een soort Efteling voor grote mensen. We sluiten de dag af in een Russisch restaurant, waar we ons tegoed doen aan goulash en vernaki (soort zoete dumplings). Daarna moeten we nog haasten ook, want we moeten om middernacht op het station zijn. Onze dagen in Moskou zitten er alweer op, we nemen de trein naar Sint Petersburg!