In Moskou stappen we op de nachttrein naar Sint Petersburg. Een soort Transsiberië Expresstrein, maar dan de andere kant op.

We hebben geluk, want we hebben een coupé helemaal voor onszelf. Laat dat nou geen luxe zijn, want dan heb je alsnog maar 4 vierkante meter met z’n tweeën en een bedje wat meer voelt als een brancard. Maar hé, dan heb je in ieder geval geen last van Russische mannen die naar wodka stinken en snurken (we hadden ons maar even op het ergste voorbereid..).

De Russische Champs Elysées
Na een kort nachtje in de trein komen we om 9 uur ’s ochtends aan in Sint Petersburg. Het is nog donker, want het wordt pas tegen 10 uur licht. We doen een kort dutje totdat het licht wordt en lopen daarna naar de duurste en langste winkelstraat van Sint Petersburg: de Nevski Prospekt. Het is het antwoord van Tsaar Peter de Grote op de Champs Elysées in Parijs. Een 4 km lange straat langs statige gebouwen, dure winkels en leuke eettentjes. We komen langs het Singer gebouw, waar een art nouveau bibliotheek in gehuisvest zit. Langs de Kazan kathedraal, dat met zijn enorme zuilengalerij op de St. Pieter in Vaticaanstad lijkt. We lopen door naar de Kerk van de Verlosser van het Verspilde Bloed, die met zijn gekleurde torentjes erg lijkt op de Basilius kathedraal in Moskou aan het Rode Plein. De naam is wat luguber, vanwege de moord op Tsaar Alexander II, maar de binnenkant is weer even prachtig en indrukwekkend. De resurrectie is goed te zien op alle afbeeldingen aan de muren. Verder lopen we langs het Russisch museum, naar de St. Isaac’s kathedraal met zijn enorme gouden koepel en het Mariinsky theater dat beroemd staat om het Russische ballet en de opera.

Winterpaleis
De volgende dag gaan we naar het om de hoek gelegen paleisplein met de grote Alexanderzuil, waar niet alleen historische gebeurtenissen plaatsvonden zoals de oktoberrevolutie, maar wat ook hét hoogtepunt van deze stad herbergt: de Hermitage. In december bezocht ik het gelijknamige museum nog in Amsterdam, en nu een maand later sta ik hier, tegenover het pastelgroene gebouw dat vroeger het winterpaleis voor de tsaren vormde. Het museum is enorm groot en dus besteden we er het grootste gedeelte van de dag. Met het idee ‘hier ga je niet volgende week nog een keer naartoe’ dwalen we door het hele museum en bekijken elk schilderij uitvoerig. We hebben vermoedelijk niet alle 1500 vertrekken gezien, maar we zijn een eind gekomen.

Zomerpaleis
We nemen de trein naar de plaats Poesjkin, 24 km ten zuiden van St. Petersburg. Deze trein heeft alle pracht & praal achtergelaten in Moskou en doet daarom lekker Russisch aan: een koude, kale coupé met enkel houten bakjes. Heel veel meer valt er niet meer uit deze trein te strippen. En zo boemelen we in een klein uurtje naar Tsarskoje Selo, ofwel het ‘tsarendorp’ Poesjkin. Het lijkt een vredig, stil Russisch dorpje. Eenvoudig. Maar alles draait natuurlijk om het zomerpaleis van Catharina. Zomers is het alleen niet, want de straten zijn leeg met alleen wat oudjes die over de glibberige straten hun boodschappen veilig thuis proberen te krijgen. De tuinen en paleisgebouwen lijken door de pastelblauwen kleuren net het decor van Disneyfilm Frozen. We hoopten dan ook op een vorstelijke tocht met de koets door dit park, maar de koetsen zijn helaas ver te zoeken. En het paleis blijkt ook nog dicht. Weinig te beleven dus, maar nog steeds erg de moeite waard om te bezoeken.

Russisch feest met oud & nieuw
het is 31 december en dus oudejaarsavond. Ik vind het altijd superleuk om oud & nieuw in een ander land te vieren en heb wel zin in een Russische fuif. Met wat mensen uit het hostel en hun Russische vrienden beginnen we het op z’n Russisch: met veel eten. Om half 12 lopen we richting het Paleisplein, waar duizenden mensen zijn samen gekomen. Langzaam wordt het 12 uur. We tellen af, nog 10 seconden. En dan.. niks! Mensen mompelen zachtjes gelukkig nieuwjaar tegen hun buurman. Twee minuten later, nog steeds niks. Geen vuurwerk, geen feest. We wachten even af, maar na een kwartier verspreidt de samengekomen menigte zich weer uit elkaar de stad in. Een deel gaat op de brug staan, dus staan wij daar ook. Hoopvol wachtend op de vuurwerkshow. Na een uur hebben we het te koud en geven we het op. De vuurwerkshow blijkt pas ergens vannacht om 3 of 4 uur te beginnen. Niemand weet hoe laat. Huh?! Was dit het dan? De verbazing krijgen we niet echt van ons gezicht af en dus lopen we maar terug naar het hostel. Daar vinden we onze Russische en internationale vrienden weer. Die zijn inmiddels aardig dronken van de wodka en zingen Russische karaoke, dus dat wordt ook niet helemaal ons feestje. Na een paar uur besluiten we maar te gaan slapen. Dat was het dan, onze Russische oud & nieuw. Rustig, ingetogen, zoals de meeste Russen.

Een paar uur later staan we alweer op. Nog in het donker lopen we door Sint Petersburg, dat vannacht in die paar uur plots veranderd is in een winterwonderland. We nemen een taxi naar het vliegveld en nemen afscheid van Rusland op zijn mooist: met een dik pak sneeuw en dwarrelende vlokjes!