In 1999 bezochten mijn ouders Jordanië en ik had me altijd voorgenomen om er ook eens naartoe te gaan. En dat is nu! Na een paar mooie dagen in Israel, vertrokken we vanuit Jeruzalem naar Amman, de hoofdstad van Jordanië. Helaas bleek na wat research dat je bij de landsgrens tussen deze twee steden geen visum krijgt voor Jordanië, alleen als je deze van tevoren hebt geregeld in Nederland. En dat hadden we niet.. 

Controle van de vuile was

Dus namen we de bus naar Beit She’an in het noorden van Israel en vanaf daar een taxi naar de grens bij de rivier de Jordaan. Waar een grensovergang soms erg hectisch kan zijn, was het hier een saaie bedoening met een handjevol mensen. We hoefden geen stempel te halen om Israel uit te gaan, want tegenwoordig krijg je een apart kaartje i.p.v. een Israelische stempel in je paspoort. Israelische stempels hebben namelijk veel consequenties, maar daarover later meer. Vervolgens een stukje lopen om Jordanië in te gaan, waar onze backpack werd gecheckt. En goed gecheckt, tot aan de vuile was aan toe…! Het was een vrouw die de controle mocht doen. Blijkbaar vond ze het niet belangrijk om achter de ritsjes te kijken of aandacht te besteden aan Christiens zakmes, maar vond ze het wel even fijn om met haar hand door onze vuile slipjes te gaan en te bekijken wat voor een ondergoed we nog meer bij ons hadden.. Ahum.. genant, maar we mochten verder. 

Verdomde stempels

En dan nog de aanschaf van het visum, zonder ATM (pinautomaat). De reis en vertrekbelasting bleek allemaal wat duurder dan gedacht, dus wisselden we onze laatste shekels in voor dinars en konden we nog net een Jordanees visum betalen. En toen kregen we eindelijk weer een mooie stempel in ons paspoort erbij! Of niet, want nog geen tien minuten later hoorden we al dat ze aan de stempel van die Israelisch-Jordaanse grensovergang alsnog kunnen zien dat je in Israel bent geweest. En dat betekent de komende 10 jaar automatische ontzegging tot een heleboel landen. Iran, Irak, Oman, Yemen, Verenigde Arabische Emiraten, noem maar op, je komt er niet meer in. Fuck! Daar gaan m’n bucketlist tripjes naar Iran en Oman! Als ik daar dus nog heen wil, wordt het eerst een nieuw, leeg paspoort kopen. Bizar wat een impact één zo’n stempel kan hebben.. Ik besefte me des te meer hoe bijzonder het eigenlijk is om een Europees paspoort te hebben, de grens over te kunnen naar je buurland en vrij de wereld rond te kunnen reizen.

Aan de Jordaanse kant bleek dat er helemaal geen bussen vertrekken vanaf de grens. We bevonden ons 20 km vanaf de grens met Syrië. Best een heel raar idee! Dus namen we wederom maar weer een taxi, op naar Amman, op naar een ATM. Al met al duurde de hele grenstocht zo’n 7 uur en waren we bijna 100 euro pp lichter. Zeg maar niets over slechte voorbereiding.. 

In het Midden-Oosten

Hostels kennen ze niet echt in Jordanië dus vonden we een leuk backpackervriendelijk hotelletje middenin het centrum met een prachtig uitzicht op het Romeinse amfitheater. En met een dakterras waar tig schattige konijntjes en schildpadjes vrij rondliepen! En met een café waar ze ’s avonds Jordaanse muziek kwamen spelen en zingen. Fijn sfeertje. 

De volgende dag hebben we de stad rond gewandeld, omhoog naar de Citadel, waar de tempel van Hercules staat (of wat er van over is..) en je uitkijkt over de stad. Glooiende heuvels, volgebouwd met blokkendoosjes van huizen, wit en bruin, het zingende geluid van de gebedsoproep van de imam echoënd over de hele stad.. Zó mooi..! Een sprookje. Ja, we zijn nu écht in het Midden-Oosten! 🙂 

De andere kant ervan is dat we binnen een uur wel 5 gevechtsvliegtuigen laag over zagen vliegen. Oja, we zijn in het Midden-Oosten. Het bleken Amerikaanse vliegtuigen te zijn die Jordanië beschermen. 

Bezienswaardigheid

Verder nog de Al Husseini moskee gezien, door de souks gestruind en thee gedronken op de ‘uitgaansstraat’ Rainbow street. Mooie bezienswaardigheden, al voelde het meer alsof wíj de bezienswaardigheid waren. Iedereen staart naar ons, wil met ons op de foto. ‘Welcome‘ hoorden we wel 100 keer op een dag. Er is bijna geen toerist te bekennen, dus we zijn interessant. Maar vervelend is het niet, want de Jordaanse bevolking is supervriendelijk. Benieuwd naar wat het land ons nog meer te bieden heeft!