Na een gebroken nachtvluchtje via Istanbul kwamen we ’s ochtends aan in de hoofdstad van Israel, Tel Aviv. Een stad met veel verschillende soorten mensen. Mijn beeld van Tel Aviv bestond uit voornamelijk Joodse mensen met pijpenkrullen, keppeltjes en lange gewaden. Maar na een dag rondlopen heb ik nog geen joods persoon gezien. Niet dat dat een attractie is, maar het viel me op. Je ziet vooral veel sportieve mensen, al hardlopend of plankend in het park. Zwangere vrouwen; ik zag er wel minstens 10 op één dag. En mooie mannen; minstens 1 op de 2 voldoet aan m’n wishlist 😉

Shabbat

Op zaterdag is het shabbat, rustdag. En rusten doen ze. Vanaf de zonsondergang op vrijdagavond tot de zonsondergang op zaterdagavond zijn alle winkels dicht en rijdt het OV niet meer. Daar liepen we al meteen tegenaan op het vliegveld; want geen enkele trein, bus of sherut reed nog naar de stad. Er is dus ook niet veel te doen. Met shabbat is het quality time. Gezinnen met kinderen spelen in de speeltuin, stelletjes flaneren hand in hand langs het strand en families gaan aan de picknick. Mooie tafereeltjes. 

Sight seeing

De stad is niet zo heel groot, dus hebben we de hele dag als actieve toerist door de stad gewandeld. Langs de Bauhaus-gebouwen aan de Rothschild avenue, door de Shenkin winkelstraat, de Carmel market, de boulevard langs het strand en de oude Joodse wijk Jaffa met zijn kloktoren en oude haven en de mooie wijkjes Florentin en Neve Tzedek. ’s Middags waren m’n reisbuddy Christien en ik zó moe van de reis en het lopen dat we besloten ons ook maar over te geven aan shabbat, en zijn we gaan slapen. 

Simon en schuilplaatsen

’s Avonds hebben we afgesproken met Simon, een Israelische jongen die ik vandaag precies een jaar geleden in Panama heb ontmoet. Superleuk om elkaar weer te zien! Hij wilde ons dolgaag de stad laten zien, maar moest helaas werken tot 23u, dus bleef het bij een drankje. Ik vertelde hem dat ik de sfeer in Tel Aviv, tegen m’n verwachtingen in, erg veilig vond voelen. Simon gaf aan dat het nu ook een goede tijd is om Tel Aviv te bezoeken, er is nu geen oorlog gaande en er zijn dus al een tijdje geen luchtalarmen geweest. ISIS rond de Sinaï, Hezbollah uit Libanon en Hamas uit Palestina houden zich dus momenteel even rustig. Als het luchtalarm af gaat, ren je naar een van de public bomb shelters. In het zuiden van de stad heb je 15 seconden de tijd, in het centrum iets meer. En vanaf de jaren ’90 worden alle huizen tijdens de bouw standaard voorzien van een eigen bomb shelter. Voor Simon is het de normaalste zaak van de wereld; voor ons heel moeilijk om voor te stellen dat je midden op de dag tijdens je koffie in een café even tussendoor naar een schuilplaats rent.. 

Maar zoals we het nu ervaarden is Tel Aviv vredig, gemoedelijk, hip en divers. Het heeft ontelbaar veel leuke, kleine hipster barretjes en cafeetjes. Heel anders dan de metropool met luchtalarmen die ik me had voorgesteld!