Waar kun je je beter door later leiden als je door Laos reist dan de machtige Mekong. De rivier die van China helemaal naar Vietnam stroomt en in Laos de natuurlijke grens met Thailand vormt. Dus zak ik langzaamaan langs de Mekong af naar het zuiden. Al slingerend door de hoge bergen kwam ik na een rit van circa 5 uur vanuit Luang Prabang aan op m’n volgende bestemming: Vang Vieng. 

Tuben aan banden gelegd

Vang Vieng is een dorpje dat bekend staat om één ding: tuben. Oftewel liggend in een rubberen band je met de stroom mee de rivier af laten zakken en onderweg stoppen voor een drankje bij een van de barretjes langs de oevers. Echter is het tuben hier zo populair geworden en uit de hand gelopen met veel drank en drugs, dat er ontzettend veel dodelijke ongelukken gebeurden. De Laotiaanse overheid heeft daarom in 2012 flink ingegrepen. Nu zijn er nog slechts 4 van de 12 oorspronkelijke barretjes over. Ook de dodelijke attracties zoals de ‘death slide’ zijn gesloten. 

Caven

Ondanks het negatieve imago dat het tuben hier heeft gekregen, leek het ons toch leuk om mee te maken. Dus samen met mijn vaste reisbuddies Remke, Nicolien, Erin en Luke boekten we een cave & tube tour. Het gebied staat behalve het tuben ook bekend vanwege de vele grotten in het Karstgebergte. Dus gingen we ’s ochtends samen met een gids naar twee grotten. De eerste was 2 km diep en dus pikkedonker. Zonder zaklamp zie je echt helemaal niets. Beetje spannend dus wel, voornamelijk omdat het SUPERglad was door de kleigrond. Het was meer schaatsen op de ijsbaan. Hilarisch dus aangezien de een na de ander viel en lekker vies werd. De Tham Sang, ook wel de Elephant Cave genoemd, viel een beetje tegen; er is een steen te zien in de vorm van een olifant. Whoehoe. Maar dat werd helemaal goed gemaakt met de derde grot, de Tham Nam, waar we met een tube in gingen! 

De tube-dood

De ingang van de grot was niet veel hoger dan de ruimte tussen het water en ons hoofd. Claustrofobisch moet je dus niet zijn. Vervolgens trek je jezelf met je zaklamp op je hoofd in je tube aan een touw voort tegen de stroom in 500 meter de grot in. En aan het eind laat je het touw los en laat je je met de stroom meevoeren de grot weer uit. Maar natuurlijk bracht de stroom mij halverwege teveel naar rechts, richting een steeds lager wordende donkere hoek waarvan ik niet zag hoe diep die was. Wat ik wel zag was dat de scherpe, hangende stalactieten steeds dichterbij kwamen. Lichtelijk in paniek probeerde ik me dus aan zo’n hangend ding vast te grijpen. Echter ‘verzamelde’ ik het water zo achter m’n tube waardoor ik er bijna uitkieperde. Oke, nu ga ik dood. Ook ik zal de tube-dood sterven. HELP! Gelukkig kwam er al snel iemand me tegemoet en hielp me uit de vervelende hoek. Iedereen lachte en niemand leek onder de indruk. Waarschijnlijk was mijn paniek groter dan het gevaar was, maar ik was wel even geschrokken. Een klein beetje opgelucht was ik dus wel toen ik die grot weer uit was. 

Tuben

Na de lunch kon het echte tuben dan beginnen. De rivier leek super snel te stromen, zeker omdat het regenseizoen is. Geef mij maar zo’n life jacket! Al snel kwamen we bij het eerste barretje aan. Na een drankje gingen we weer door, maar we kregen al snel door dat de rivier helemaal niet zo snel stroomt en niet zo gevaarlijk is. Bovendien kajakken er twee gidsen met je mee, dus áls er al iets zou gebeuren zijn zij meteen bij je. Dus life jacket weer uit, zonnebaden in de tube en heerlijk genieten van de prachtige omgeving: de machtig mooie hoge Karstbergen. Na een tijdje vroegen we de gidsen wanneer het volgende barretje zou komen. “Solly, no bar coming.” What?! No bars? Noujaa. Als we dat hadden geweten waren we wel langer bij het eerste barretje gebleven! Het hele tuben is dus een vrij ‘saaie’ aangelegenheid geworden. Anyway, ook zonder het barretjes hoppen was het zeker de moeite waard en hebben we een fantastische dag gehad! 

Party hardy

Toch een beetje in de partysfeer gekomen, werd het ’s avonds wel eens een keer tijd voor een party. De eerste sinds ik in Laos ben! In Vang Vieng geldt alleen nog een avondklok, die om half twaalf in gaat. Dus gingen we al redelijk op tijd naar wat barretjes. Echter was ik die avond super misselijk geworden, waarschijnlijk van het eten. Maar omdat het de laatste avond met Erin & Luke zou zijn, wilde ik geen party pooper zijn en ging ik toch mee. En deed ik mee aan de shotjes Lao Whiskey. En aan het supergrappige drankspelletje fifteen. Ach ja, misschien doodt wat alcohol de bacteriën wel. Maar men, wat voelde ik me beroerd. Ondanks dat een supergezellige avond gehad en lekker gedanst. En het fijne is dat je dan alsnog om half twaalf gewoon braaf in je bedje ligt 🙂 Daarna afscheid genomen van Erin & Luke. Wat een beetje pijn doet als je het 10 dagen superleuk hebt gehad met elkaar. Dag lieve reisbuddies, I’m sure we’ll meet again! 

Blue lagoon

De volgende dag voelde ik me nog steeds misselijk (goh!), dus werd het tijd voor een beetje extra slaap. Al twee weken lang sta ik tussen 4 en 8 uur op, dus een keer uitslapen leek me een goed plan. Jaja, het leven van een reiziger gaat echt niet alleen maar over rozen 😉 Daarna met Remke & Nicolien naar de Blue lagoon gegaan bij de Tham phu Kham cave. Niet heel bijzonder, maar wel even lekker gezwommen in het blauwe water voordat we de bus namen naar de volgende bestemming: de hoofdstad Vientiane!