In Huay Xai, een eenvoudig klein grensdorpje in het noorden, kocht ik een ticket voor de slow boat naar Luang Prabang. Een tweedaagse boottocht over de Mekong, waarbij de rivier de natuurlijke grens vormt tussen Laos en Thailand. 

Waterbuffels, bootjes en spelende kinderen

’s Ochtends om half 10 is het tijd om naar de boot te gaan, die overigens pas vertrekt als ie vol is. En dat is twaalf uur. Maar aangezien het al de hele ochtend keihard regent en het om twaalf uur droog wordt, is dat ook het perfecte tijdstip om te vertrekken. Het is een lange zit, maar geen moment saai. Het prachtige groene bergachtige landschap, de Thaise tempeltjes, de waterbuffels, de spelende kindertjes in het bruine rivierwater, de traditionele bootjes, de hengels die overal zijn uitgestoken voor het avondmaal en de tussenstops bij kleine dorpjes langs de oevers bieden veel afleiding en leveren mooie plaatjes op. 

Pak Beng, Happy Bar en galgje

De eerste dag komen we na 6 uur aan in Pak Beng. Een klein dorpje wat eigenlijk neerkomt op een straat langs de oever. Samen met de Nederlandse meiden Remke & Nicolien, Amanda & Jamie (VS) en Lisa (Duitsland) vind ik een leuk guesthouse. Met een kamer met groot bed en airco voor mezelf alleen, wat een luxe. Wel wat duurder, 10 euro p/n i.p.v. de meer gangbare 4 of 5 euro hier in Laos, maar nog steeds maar de helft van wat ik betaalde voor een bed op een dorm in Midden-Amerika. Het dorpje is verder vrij eenvoudig, maar dan is er de Happy Bar. Met cocktails, leuke muziek en een echte baby civet om te knuffelen. Een soort fluffy kitten maar dan anders. We vermaken ons met de cocktails en een drankspelletje. Ook de tweede dag geniet ik van het uitzicht, klets ik wat met andere reizigers op de boot en leer ik mijn Koreaanse vriend die naast me zit galgje, boter kaas en eieren en kamertje verhuur spelen. En op zijn beurt leert hij mij hoe ik mijn naam schrijf in het Koreaans. En na 8 uur kwam ik dan eindelijk aan op de volgende bestemming: Luang Prabang. Maar daarover later meer!