Waar ga je heen als je héél graag dieren wilt zien? Het Manuel Antiono NP! Dus nam ik om 05.30u de vroegste bus van Monteverde naar Quepos. Je moet er wat voor over hebben..
Na een overstap in Puntearenas kwam ik na 7 uur dan eindelijk aan Quepos. Wat een lange rit! Voor het eerst ook alleen in de bus en dat hielp niet mee, want ik viel continue in slaap. Af en toe zag een half oog dat het landschap mooi was, maar veel meer dan dat kan ik er ook niet over vertellen.

Laatste zonnestralen op het strand

Quepos is de uitvalsbasis voor het Manuel Antonio NP, maar omdat het nog op een half uur afstand met de bus ligt van het park, besloot ik om een hostel dichter bij het park te zoeken. Na een uurtje kwam Kirian me vergezellen, het Nederlandse meisje dat ik in La Fortuna had leren kennen. Leek ons leuk om samen een tripje te maken, dus hadden we hier weer afgesproken. Die middag lekker op Playa Manuel Antonio gelegen. ’s Avonds zagen we in het dorpje een 2-tenige luiaard in de boom hangen, vlakbij! Wow.

Dieren spotten

De volgende dag zijn we het park in gegaan. Iedereen vroeg meteen of we een gids voor 10 dollar pp per uur wilden. We besloten om geen gids te nemen en dat was een goede keuze. Bijna iedereen liep er met een gids, wat betekende dat om de 5 meter een gids stond die een dier spotte. Een beetje slim tussen deze gidsen lopen leverde dus heel veel mooie dieren (en een volle portemonnee) op. Lucky us! 

We zagen heel veel 3-tenige luiaards, zelfs een baby luiaardje (als een kind zo blij)! En white-faced monkeys (capucijnaapjes) en titi monkeys (doodshoofdaapjes); de howler monkeys (brulapen) konden we wel horen maar helaas niet zien. Verder nog een hertje, wasbeertjes, leguanen, gekleurde krabben en prachtige strandjes. Mijn laatste wens ging uit naar het spotten van de toekan, want die had ik tot nu toe alleen in Panama een keer heel hoog in de bomen gezien, maar nog niet van dichtbij kunnen bewonderen. Helaas moet ik die wens tot een volgende keer bewaren, want ook die konden we niet vinden.

Try before you die: je vlucht missen!

En toen zat m’n reis er alweer op! De volgende ochtend heel vroeg de bus genomen terug naar San José, vanwaar ik terug zou vliegen naar Panama City voor m’n vlucht naar Nederland. ’t Stond niet op m’n bucket list, maar in de categorie ‘één keer in je leven’ gebeurde het: ik miste m’n vlucht! De bus deed er iets langer over dan gedacht, en vervolgens bleek er maar één taxi bij de bus terminal te staan, die zowel een Amerikaans stelletje als ik heel graag wilde. De chauffeur zei dat hun hotel op de route lag naar het vliegveld, dus besloten we de taxi te delen. Echter kon de chauffeur de locatie niet vinden. Rondjes rijden, bellen, wachten, nog eens zoeken etc. De tijd begon toen wel te tikken en ik werd een beetje zenuwachtig of ik wel op tijd zou komen. De chauffeur verzekerde me dat het echt maar 20 minuten was en no pasa nada. Maar natuurlijk kwamen we toen in de file. Uiteindelijk kwam ik 50 minuten van tevoren aan op het vliegveld. De check-in counters om m’n bagage af te geven waren al dicht. Gauw op ziek naar iemand, maar er was niemand van Air Panama te vinden! Van het kastje naar de muur gestuurd, op het kantoor niemand aanwezig, alleen een vrouw van een andere maatschappij met mededelingen als ‘je bent te laat, regels zijn regels’. Na wat Spaans paniekerig gebrabbel wilde ze me dan eindelijk helpen en bellen, maar toen nam er niemand op. Het was inmiddels 12.30u en m’n vlucht zou om 13.00u vertrekken. Ik werd behoorlijk zenuwachtig, dus nog wat andere mensen geprobeerd, maar niemand die me kon helpen. Voelde zo frustrerend als je weet dat 50 minuten zat tijd is om nog naar de gate te lopen, maar niemand je wil helpen! Uiteindelijk werd me geadviseerd om een ander ticket te kopen bij Copa Airlines, die vlucht zou om 14.00u vertrekken. Dan zou ik m’n vlucht naar Nederland nog kunnen halen. Maar ook daar waren ze niet erg behulpzaam en moest ik achteraan in de rij aansluiten. Nadat iedereen was ingecheckt, kon ik dan vragen of ze nog een plekje over hadden op die vlucht. Mezelf vervolgens 45 minuten in die rij van binnen op staan vreten, het 13.00u zien worden.. Oke, die vlucht had ik dus sowieso gemist, en ik wist nog niet of er bij Copa wel plek was.. Gelukkig bleek er nog een plek te zijn: voor 550 dollar! Boehoe, huilen. Dus m’n ogen dicht gedaan, creditcard gegeven en boeken maar. In totaal dus 700 dollar betaald voor een enkeltje van 1 uurtje vliegen. Uiteindeljk dus wel thuis gekomen.

Nu nagenieten van een ongelooflijk leuke, gezellige, mooie en inspirerende reis. Zoveel mooie plekken, dieren, stranden, lekker eten, Spaans taaltje, salsa muziek, supertoffe mensen.. Onvergetelijk! Het was m’n eerste solo-trip, maar ik zou morgen zo weer het vliegtuig in stappen. Wat een fasntastische ervaring! En die 700 dollar.. snel vergeten! Pura vida.