Na een lange vlucht van ruim 12 uur, kon m’n solo trip dan eindelijk beginnen! De slapeloze nachten over of ik nog wel Spaans zou kunnen bleken voor niets, want de eerste Spaanse zinnen rolden er lekker vloeiend uit. Kwam goed uit, want de twee Duitse jongens die ik had aangesproken om een taxi te delen naar het centrum, konden geen woord Spaans. “No, you do the talking“. Oke dan. Tropische hitte (35 graden), keiharde salsamuziek in de taxi en een flirtende buschauffeur vanuit ’t open raam van de bus naast ons.. ja hoor, helemaal in m’n elementje 🙂

A bed with a view

Eenmaal in Luna’s Castle werd m’n glimlach meteen nog een beetje groter. M’n bed op de dorm waar ik slaap heeft een prachtig uitzicht op de skyline van Panama City. Lucky me, a bed with a view! En meteen gezellig met kamergenootje Jana (uit Zwitserland) een hapje gaan eten. Later op de avond nog een drankje gedaan met Celien (Nederland), Jay (VS) en Semyon (Israel). Aangezien ik inmiddels al 27 uur wakker was met een jetlag van 7 uur tijdverschil, was het misschien wel tijd om naar bed te gaan. Helaas bevindt mijn bed zich niet alleen tegenover het prachtige utizicht, maar ook recht tegenover een open raam boven een bar met keiharde muziek. Het was zaterdagavond, dus om 4u ’s ochtends ging de muziek pas uit. Gelukkig kon ik daarna dan eindelijk in slaap vallen, tot 6u, want toen ging m’n wekker alweer.. Jaja, jullie denken dat ik op vakantie ben en niks doe, maar niets is minder waar!

Backpacken 2.0

Om kwart voor zeven ’s ochtends zat ik alweer samen met Celien, Jay en Semyon in de taxi. Oke, 10 minuten later omdat ik dacht dat de tijd in een backpacker’s vibe niet zo nou komt. Maar dat had ik verkeerd. Al tien minuten voor de afgesproken tijd kwamen ze vragen waar ik nou toch bleef.. Okeee, forget the caribbean vibe. Dit is backpacken 2.0. Always be on time..

Anyway, we gingen met de taxi naar Parque Metropolitáno, een natuurpark middenin Panama City. Omdat we vroeg gingen, verwachtten we al wat mooie dieren te spotten, maar helaas.. We zagen alleen een aapje in de verte, heel veel mieren en schildpadden. Maar goed, met uitzicht op de wolkenkrabbers in de stad en een vliegtuig rakelings boven je hoofd is het ook niet heel gek dat de dieren zich er niet snel laten zien. Die houden we dus nog tegoed.

Panama Kanaal

Daarna door gegaan naar de Miraflores locks: de sluizen van het Panamakanaal. De anderen hadden er niet echt zin in, maar hé, je bent maar één keer in Panama! Dus toch maar de 15 dollar uitgegeven om dit knap staaltje techniek te bewonderen. En we hadden geluk, want er werd net een groot schip door de sluizen gesleept. Mooi om te zien hoe het water tussen de sluizen steeds stijgt om het schip weer een een sluis verder te brengen en zo de verbinding te leggen tussen de twee oceanen.

Casco Viejo

’s Middags gingen Celien en Jay naar het zwembad, maar ik wilde nog wat sightseeing doen, en Semyon gelukkig ook. Dus heerlijk met z’n tweeën door het oude deel van de stad, de casco viejo, geslenterd. Het deed me enorm aan Havana in Cuba denken. De afwisselende mooie en crappy gekleurde gebouwen, de pleinen, de salsamuziek.. Superleuk deel van de stad. Echter zijn er ook delen waar je liever niet wil rondlopen. We waren al gewaarschuwd voor de ‘slums’. En inderdaad, je loopt een hoek om en ziet direct dat je daar niet moet zijn. Gelukkig staat zo ongeveer op elke hoek van de straat veel politie, dus omdraaien en teruglopen en er is niks aan de hand.

Voor nu laat ik Panama City even achter me en is het tijd om te gaan relaxen. Morgenvroeg om 5u vertrek ik samen met Celien en Semyon naar een heerlijk tropisch eiland! Hasta luego!