Ongerept Zuid-Afrika aan de Wild Coast

Nadat we de zware hike in de Drakensbergen hadden overleefd, en nog steeds niet snappen hoe het kan dat we geen spierpijn kregen, zijn we doorgereisd naar de Wild Coast, een prachtig ongerept stukje Afrika aan de kust.

Kokstad
Van de Drakensbergen naar Coffee Bay was bijna 9u rijden en omdat we te laat waren vertrokken, haalden we dat dus niet. We besloten onderweg te overnachten in Kokstad, een nietszeggend onbelangrijk stadje op de kaart. Echter vonden we er een prachtig guesthouse met, zoals de naam Fraai Uitsig al zegt, een prachtig uitzicht. Ook hebben we er superlekker gegeten, hadden we een mega groot bed en voor het eerst wifi die goed werkte. Onverwacht een leuke tussenstop!

Coffee Bay
De volgende dag reden we in vier uur verder naar Coffee Bay, een klein dorp aan de kust. Waarom het Coffee Bay heet weet niemand, in ieder geval niet vanwege de koffie. Vermoedelijk omdat er vroeger ooit voor de kust een schip met koffiebonen is gestrand. De route door de Oostkaap was prachtig om te rijden en dus al een belevenis op zich. Prachtige bergen, knorrende zwarte biggetjes langs de weg, ontelbaar veel rondaveltjes, enge chaotische stadjes tussendoor en helaas ook enorm veel dode dieren langs de weg, van honden en geiten tot grote runderen.

In Coffee Bay vonden we een slaapplaats in een rondaveltje bij Sugerloaf camp site, een echte backpackers hangout aan zee. De eerste avond hingen we wat bij het kampvuur, waar twee jongens uit het dorp met hun djembé naartoe waren gekomen. Ze jamden wat en dus hadden we zomaar een spontaan privé optreden. Daarna kletsten we wat met ze over het leven in het dorp. Fantastisch om alles te kunnen vragen en meer te weten te komen over het lokale leven. In hun cultuur kun je meerdere vrouwen hebben. Je hoeft niet eerst te daten, een paar jaar samen te zijn en samen te wonen, op je knieën gaan en hopen dat ze ja zegt.. Je loopt gewoon naar een meisje toe die je leuk vindt en zegt dat je wil dat ze je vrouw wordt. Vervolgens vraag je toestemming aan haar familie en als haar ouders het goedkeuren, moet je vee betalen. De prijs is gemiddeld 5 a 10 koeien, maar als je niet zo rijk bent, mag het ook minder zijn als ze dat accepteren. Een koe kost al snel zo’n 200 euro, dus best veel geld voor daar. Je mag meerdere vrouwen trouwen, en als ze weglopen dan haal je ze gewoon terug. We vroegen wat ze dan zoeken in een vrouw. Het antwoord was simpel: ze moet rondingen hebben, goeie billen, ze moet luisteren en vooral veel voor je kunnen doen. Vrouwen staan om 05.00u op om pap te maken, te wassen, de kinderen te verzorgen en ’s avonds te koken. Vreemdgaan gebeurt wel, maar het zijn vooral de vrouwen die het initiatief nemen. Mannen kijken wel uit, want als men erachter komt gaan ze naar de gevangenis (!). Heftig dus. Je kunt beter een vrouw erbij trouwen haha. We vroegen ze ook naar het HIV/AIDS-probleem. HIV was zeker een probleem, vooral onder vrouwen. De vrouwen willen graag jong trouwen, zo rond hun 18e. Daarna willen ze meteen kinderen, dus de condooms die de mannen zo braaf gebruiken, worden tussendoor stiekem kapot gemaakt. En zo blijft AIDS dus nog steeds bestaan..

Hole in the wall
De volgende dag maakten we een prachtige hike naar Hole in the wall: een natuurfenomeen waarbij de zee door de golven op een natuurlijke manier een gat heeft gemaakt in een rots die uit de zee steekt. Ook nog even in de zee gezwommen, wat wel echt superkoud was zo in de Afrikaanse winter. Daarna prachtig gewandeld door de groene bergen langs de kust. Eindeloze baaien achter elkaar, heuvel op, heuvel af. Het ene moment kon ik alleen maar “The hills are alive, in the Sound of music…” denken en het andere moment waande ik me aan de Ierse/Schotse kust. Prachtig! Van een afstand zagen we ook voor het eerst walvissen, maar veel meer dan het water dat ze omhoog spuiten konden we helaas niet zien.

’s Avonds kwamen we nog vier jongens tegen uit Israel, die we al in de Drakensbergen ontmoet hadden. Met hun en met andere backpackers uit ’t hostel, deden we mee aan een poolwedstrijd. Aangezien ik het enige meisje was, baalde Younes eerst dat ie als duo met mij moest spelen. Dat ging natuurlijk niks worden. Maar van de acht teams werden we 2e! Bijna gewonnen!

Chintsa
Daarna zijn we naar Chintsa gereden, wederom een dorp aan de Wild Coast. Het ligt op een berg aan zee, gescheiden door een rivier in het midden die op zee uitkomt. Hier hebben we heerlijk een dagje aan het strand gelegen, dat zo uitgestrekt was dat er bijna niemand anders te zien was. We sliepen in een bush cabin, oftewel een klein huisje in de bosjes. Met een balkon met een douche erop! Heerlijk om zo midden in de natuur, al uitkijkend op de zee, met een douchegordijn van een paar bamboestokken buiten te douchen en niemand die je ziet! Verder is er in Chintsa niet zo heel veel te beleven, dus rijden we morgen weer verder.