Het einde begint nu echt in zicht te komen: de colleges zijn voorbij, de eindopdrachten ingeleverd en de eerste twee tentamens al gemaakt! Die laatste loodjes.. vallen eigenlijk best mee, maar begonnen met heel veel frustratie!
Cultuurverschillen?!
Vorige keer schreef ik dat ik het jammer vond dat bij een vak geen enkele Spaanse student met ons wilde samenwerken. Bij een ander vak wilden ze dat gelukkig wel, maar dat heb ik geweten. We moesten een communicatieplan schrijven voor Calvin Klein. Een leuke opdracht, maar het heeft tot ontzettend veel frustratie geleid! Van veel onterechte kritiek van de Spaanse kant, via maar niet willen snappen dat een moodboard geen definitief ontwerp voor een advertentie is, tot het op het laatst nog dingen veranderen zonder te overleggen en een lay-out van een groot blauw lettertype met plaatjes en zonder hoofdstukindeling. Tot overmaat van ramp hadden ze ook nog een heel (belangrijk!) tekstdeel verwijderd, waar ze ons de schuld van gaven. Gelukkig konden we bewijzen dat het hun fout was, maar een sorry hebben we nooit gehoord. We moesten het communicatieplan ook presenteren, waarbij ze die taak ook nog op ons wilden afschuiven. Wij moesten het presenteren, want ‘ze waren altijd zo zenuwachtig tijdens een presentatie’. Hombre, alsof ik niet zenuwachtig ben om in het Spaans voor 75 studenten te presenteren, jij bent **** een Spanjaard! Na de presentatie gaf de docent kritiek op hun gedeelte, waarop m’n Spaanse medestudent het lef had om te zeggen: sí, era un fallo (ja, dat was een foutje). Op dat moment kon ik haar wel afschieten! Perfectionistisch als ik ben, ben ik na de presentatie maar zelf naar de docent gestapt om te zeggen dat er dingen niet klopten in het ingeleverde werk, en dat ik graag opnieuw een correcte versie in zou leveren. Dat mocht helaas niet, was ook niet meer nodig, er klopten dingen niet, maar het eerste gedeelte was wel goed uitgewerkt en we hadden het nog steeds het best van iedereen gedaan, dus we hadden een 9,5… Een 9,5?! Ja, een 9,5………….
Tentamens
Ik was blij dat de colleges er eindelijk opzaten, want ik heb nu veel meer vrije tijd. Maar dat maakte meteen plek voor een nieuwe uitdaging: tentamens leren. Best lastig, omdat ik geen flauw idee had wat ik hier moest verwachten van de tentamens: zijn het open vragen? Vragen ze naar details? Moet ik het in mijn eigen woorden vertellen of juist de precieze woorden gebruiken en die uit mijn hoofd leren? De 40 graden maakte het er ook niet makkelijker op, want ik gleed letterlijk van mijn stoel af tijdens het leren. De tentamens bleken uiteindelijk een combinatie te zijn van goed/fout vragen die je moet toelichten, multiple choice en open vragen. Gelukkig waren de eerste twee tentamens niet al te moeilijk. Eén tentamen heb ik al terug; ik heb het vak met een 8,4 afgesloten! In de lijst van cijfers kon ik zien dat van de 245 studenten van dat vak slechts acht studenten een hoger cijfer hadden, dus het idee dat ik 200 Spanjaarden achter me laat, maakte me best wel even heel trots! Nu nog twee tentamens te gaan in juli.
Madrid
De dag na de tentamens vonden we dat we wel een beloning hadden verdiend, dus besloten Celine en ik een tripje te maken naar Madrid, Segovia en Toledo. Na een busreis van vijf uur kwamen we aan in Madrid en zijn we meteen door gegaan naar het Prado museum (het Rijksmuseum van Madrid), iets wat al heel lang op mijn lijstje stond. We hebben veel beroemde werken gezien van o.a. Goya, Velázquez, Caravaggio, el Greco, Rubens en zelfs Rembrandt! Ook zijn we naar het Retiro park gegaan en hebben we ’s avonds tapas gegeten bij Mercado San Miguel. Een waar paradijs van tapas – helaas niet gratis, zoals in Granada. Ook hebben we hier allebei onze eerste oester gegeten! ’s Avonds hebben we nog wat rondgewandeld door de stad en kregen we met de verlichte Gran Vía een klein beetje een New-York-gevoel. Wat is Madrid een mooie en toffe stad!
De volgende dag hebben we weer lekker door de stad geslenterd langs alle bekende pleinen, zoals Puerta del Sol, Plaza Mayor, Plaza Santa Ana en Plaza de España en het Palacio Real en de Catedral gezien. Bovendien hadden we gehoord dat El rey León (de Leeuwenkoning) in het grote theater speelde. Omdat we deze musical allebei in Nederland hadden gezien en helemaal fantastisch vonden, leek het ons leuk hem nog eens te zien, maar dan in het Spaans voor 27 euro op de achterste rij. ‘Helaas’ bleken er alleen nog kaartjes van 73 euro voor de eerste rang te zijn, maar zoals mijn vader zei: welke Nederlander heeft er nou De Leeuwenkoning in Madrid gezien? Ik gokte niet zoveel, dus hebben we kaartjes gekocht en gingen helemaal voorbereid op een avondje uit naar het theater! Onze eerste indruk was vreselijk: mensen in korte broek, veel kinderen en bakken vol met popcorn.. Het leek wel een bioscoop! Gelukkig deed dit geen afbreuk aan de musical, het was nog mooier dan ik me herinnerde en ik moest zelfs af en toe een traantje wegpinken om hoe mooi ik het vond! Ben zo blij dat ik toch gegaan ben, echt een onvergetelijke ervaring!
Segovia en Toledo
De volgende dag zouden we naar Segovia gaan, maar om acht uur ’s ochtends werd ik ineens heel ziek, wat een heftige voedselvergiftiging bleek te zijn van de oester die ik had gegeten (nóóit meer dus!). Het bleek dat je daar heel ziek van kunt worden, vooral mensen met mijn bloedgroep. Wist ik veel! Ik had hoofdpijn, buikpijn, rugpijn, was misselijk en duizelig, had het koud terwijl het 31 graden was en kon niks meer binnen houden, zelfs water kwam er aan twee kanten weer uit (sorry). Heb me nog nooit zo naar gevoeld van eten en zelfs toen het wel weer iets beter ging, kon ik niks doordat ik bijna drie dagen niks had gegeten. Geen Segovia dus, maar uitzieken. Helaas moesten we daarna wel door naar Toledo, omdat we daar het hostel al hadden gereserveerd en ook al een kaartje hadden gekocht voor de terugreis van Toledo naar Granada. Een vreselijke reis met m’n backpack op m’n rug en om de 100 meter zittend of liggend, maar we zijn er gekomen. Later ging het weer iets beter en kon ik gelukkig nog een klein rondje door Toledo lopen.
Inmiddels weer thuis en nu is vriendinnetje Dafne voor de tweede keer hier, samen met haar vriend. Ik heb afgelopen week dus vooral leuke dingen met hun gedaan, deze week weer even leren voor de laatste twee tentamens en dan nog een laatste week vrij om te genieten! De tijd gaat nu ontzettend snel, over twee weken ben ik alweer thuis! Het aftellen begint een beetje, en dat merk ik. Er zijn veel fiestas de despedida (afscheidsfeestjes), een aantal studenten zijn al naar huis, vorige week had ik via Skype het toelatingsgesprek voor mijn master en ik heb helaas ook alweer mijn laatste flamencoles gehad!
Maar voor het zover is, hou ik jullie nog een keer op de hoogte!
footsteps abroad 
Ziet er weer erg mooi uit. Lekker zo’n oester nog succes met je laatste tentamens volgende week en dan nog een weekje dan weer naar je eigen huisje.
PaMa xxx
Vreemde aap daar in die boom.
Lieve Chantal. Petje af hoor!! Leuke kat in de boom. Je hebt het wel allemaal meegemaakt en gedaan. Mag je best trots op zijn. Tot snel en liefs Ellie en Geer