Maandag hebben we Santiago achter ons gelaten en zijn we met de bus in vijf uur naar Baracoa gereden. Het was nog even spannend, want de kaartjes waren de dag van tevoren al uitverkocht en we zouden eigenlijk niet mee kunnen! De volgende dag moesten we ’s ochtends vroeg komen en misschien zouden er dan nog kaartjes zijn. Dus wij om 05.00 ons bedje uit, daar gevraagd, geen kaartjes, gewacht, nog een keer gevraagd, geen kaartjes, weer gewacht.. Uiteindelijk was het 07.45 en stond de bus klaar om te vertrekken, maar nog steeds hadden we geen kaartjes. Toen er maar gewoon naartoe gelopen en ineens mochten we wel instappen. Weer zo’n momentje dat als je geen Spaans spreekt en niet volhoudt, we daar een paar uur later nog hadden gezeten..
Baracoa, stad van de chocola
In Baracoa hebben we de volgende dag een excursie gemaakt naar een bananen-, koffie- en cacaoplantage. Vooral de cacao is in Baracoa erg belangrijk. Er staat één chocoladefabriek, waarvandaan alle chocola wordt verspreid over heel Cuba. We hebben ook een demonstratie gekregen van het hele proces van chocola maken, heel leuk om te zien! Uiteraard ook de nodige chocola van de plaatselijke chocoladeboer ingeslagen.. Echte cacao, waar we in de koude Nederlandse winter nog eens lekkere warme chocolademelk van kunnen maken! Daarna met een bootje naar het Yumurí natuurgebied gegaan en daar weer in een natural swimming pool gezwommen, en aan ’t eind van de middag nog even naar een klein strandje.
Geen zon, geen strand, geen salsa
Woensdag zijn we met de taxi naar een mooi strand een uurtje buiten Baracoa gereden, Playa Maguana. Helaas de hele dag geen zon, dus we vroegen ons af wat we er deden. Daarom maar besloten de volgende dag niet naar een natuurpark te gaan, maar nog een dagje naar het strand te gaan. Weer geen zon, en zelfs de hele dag regen. Dus ons toen maar de hele dag vermaakt met werkelijk niets doen en het gebruikmaken van het internet wat wonder boven wonder snel was!
’s Avonds zouden we een salsales hebben, maar toen we met de desbetreffende persoon meeliepen, bleek hij ‘een prachtige locatie in de open lucht’ te hebben geregeld: een stukje betegeld terras naast een hotel.. Hij was opeens ook fysiotherapeut, en we konden er ook nog voor kiezen om een salsales inclusief massage te nemen. Toen hebben we maar gezegd dat we de beste man wel vertrouwden, maar dit toch echt niet was wat we ervan verwacht hadden en zijn we weggegaan. Om onze teleurstelling te verdringen zijn we maar gaan salsa dansen in Casa de la Trova, al hadden we er eigenlijk geen zin in. Wel in het dansen, maar niet in de aandacht en mannen die je er gratis bij krijgt. Op een gegeven moment wordt dat wel vermoeiend dat werkelijk élke man iets van je wil en je eigenlijk nooit ‘zomaar’ met iemand kunt gaan dansen.. Daarna nog even de plaatselijke discotheek bezocht en daar ook nog even gedanst. Er werd vooral reggaetón gedraaid en omdat we echt de enige toeristen waren, hebben we ’t om 01.00 maar voor gezien gehouden!
Ellende
Vrijdag was het tijd om Baracoa weer achter ons te laten en vlogen we terug naar Havana. Toen we aankwamen en ingecheckt hadden, vroegen we waar we konden wachten: “Oh, wacht daar buiten in ’t parkje maar even.” Heel apart een vliegveld zonder terminal.. Dus daar de hele middag gezeten, in de zon! Heel frustrerend, want we hadden net zo goed nog de hele dag op het strand kunnen liggen, toen de vlucht uiteindelijk pas vier uur later dan gepland vertrok. In een mini-vliegtuigje zonder ramen, waarbij ze er onderweg achterkwamen dat ze geen benzine meer hadden en we dus moesten landen om te tanken! Om half negen ’s avonds kwamen we dan eindelijk aan, maar we hadden onze busaansluiting naar Varadero om zeven uur al gemist. We moesten die avond dus verplicht in Havana blijven, waar we nog geen slaapplaats hadden. We besloten om terug te gaan naar de casa waar we aan het begin van onze reis hadden geslapen, maar toen bleek dat Havana vieja al een paar dagen zonder elektriciteit en water zit! En toen begon het ook nog eens keihard te stortregenen! Daar konden we dus niet meer naartoe, dus vroegen we de taxi om ons in Centro Havana af te zetten. En omdat heel Havana vieja onbereikbaar was, waren alle toeristen in Centro Havana gaan zitten en was alles vol! Uiteindelijk tegen twaalf uur een casa in de wijk Vedado gevonden, buiten het centrum. Daarna nog avond gegeten en een paar uurtjes later alweer opgestaan, om de volgende ochtend weer fris en fruitig op het busstation te zijn voor een buskaartje naar Varadero, de badplaats van Cuba.. Tja, af en toe heb je het dan heel even gehad..
Varadero
Gelukkig hadden we de volgende ochtend een klein gelukje, want een taxichauffeur bood ons aan om ons voor dezelfde prijs als de bus naar Varadero te brengen, waardoor we uiteindelijk twee uur eerder in Varadero aankwamen en ook meteen dankzij diezelfde taxichauffeur een fijne casa hadden gevonden. Dus ons meteen omgekleed en lekker op het mooie bountystrand gaan liggen. Nou ja bounty, de palmbomen ontbraken, maar het witte zand en heldere water waren aanwezig.. Hier nog twee heerlijke stranddagen gehad en daarna was het tijd om weer naar huis te gaan! En met het volledige team van de Cubaanse paralympics in ons vliegtuig als laatste bezienswaardigheid, eindigde onze reis en zijn we inmiddels weer veilig thuis!
footsteps abroad 
Het OV lijkt me daar niet geweldig het duurt allemaal wat langer maar ondanks dat wederom leuke avonturen en weer veel gezien en gelukkig is de reis goed verlopen en zijn jullie weer veilig thuis. Chantal even een klein weekje bijtanken en dan naar Cyprus ook daar veel plezier toegewenst.