Omdat de wegen op Flores zo slecht zijn en er nauwelijks openbaar vervoer is, hebben we op Flores een auto met privéchauffeur gehuurd. In een superrelaxte auto, met Norah Jones en Adele uit de speakers knallend (handig, zo’n USB-plug in) zijn we in vier dagen van west naar oost Flores gereden.
Spaghetti roads
De eerste dag was een erg lange dag, in 11 uur van Labuan Bajo naar Bajawa. Onderweg prachtige rijstvelden gezien, onder andere in de vorm van een spinnenweb en de lokale markt in Ruteng. Verder was de reis één grote excursie, omdat de weg van west naar oost eigenlijk uit één lange slingerweg bestaat, dwars door bossen, jungle, vulkanen, watervallen en rijstvelden. Het is echt het mooiste eiland van Indonesië en misschien wel het mooist van de wereld van wat we tot nu toe hebben gezien.
Kelimutu vulkaan
De tweede dag zijn we in 10 uur van Bajawa naar Moni gereden, het dorpje waar onze chauffeur Mateo woonde. Onderweg zijn we nog gestopt bij Nanga panda beach, een strand met allemaal blauwe en groene stenen, waar we met een lunchpakketje van kip en rijst lekker geluncht hebben. Naast het huis van Mateo had zijn moeder een homestay met vier kamers (de ‘our pick’ uit de Lonely Planet), dus hebben we daar twee nachten geslapen. De volgende ochtend zijn we om 04.00 opgestaan – het werd weer eens tijd – om de zonsopkomst boven de Kelimutu vulkaan te zien. Deze vulkaan staat bekend om zijn drie gekleurde meren, die steeds van kleur veranderen. Nu was er één turquoise, één blauwturquoise en één zwart, maar ze zijn ook wel eens geel, bruin, rood of wit geweest. De lokale bevolking gelooft dat de geesten van de overledenen in één van de drie meren rusten, één voor de oude mensen, één voor de jonge mensen en één voor degenen die gestorven zijn door een ongeluk. De vader van Mateo is 8 jaar geleden overleden en ook Mateo gelooft dat de geest van zijn vader in één van de drie meren rust. Mensen gaan dan ook regelmatig naar de top om daar offers te brengen.
Ayam pedaging
Na de zonsopkomst zijn we vanaf de top teruggelopen naar het dorpje Moni beneden aan de berg, volgens Mateo via de shortcut een uurtje lopen. Dat werd echter drie uur lang diep afdalen en dat hebben we de volgende dag gevoeld… Wel weer een leuk tochtje naar beneden door het bos, waar we na een klein gilletje van Chantal onderweg een wurgslang van 2 meter langs de weg tegenkwamen. Vervolgens via kleine dorpjes (‘hello mister, you have biscuits?) eindeloze plantages en nog langs een waterval uiteindelijk toch in Moni aangekomen.
’s Middags zijn we naar de hotsprings gereden, twee zwembaden met warm water van de vulkaan. Ook zijn we samen met de neef van Mateo op zoek gegaan naar een huisje met ayam pedaging (‘vette kip te koop’), aangezien Mateo ons had uitgenodigd om ’s avonds bij hem thuis te gaan bbq-en. We mochten twee levende kippen uitzoeken en die werden keurig met een touwtje aan hun pootjes in een doosje gestopt en achterin de auto gezet. Nog even wat groenten gekocht op de lokale markt en toen waren we klaar om onze maaltijd te gaan bereiden. Eerst hadden we er een beetje moeite mee om een kip uit te zoeken en die te gaan slachten, maar we vonden het wel erg hypocriet om niet te zien hoe een kip geslacht wordt, terwijl je in Nederland ook gewoon vlees eet. Dus nou, daar gingen we: nekje doorzagen (nee, dat hoefden we niet zelf te doen), kipje wassen, kipje plukken, teentjes eraf, opensnijden, ingewanden eruit, schoonmaken en grillen maar. En lekker dat ie was! De andere kip hebben we aan zijn familie gegeven. Iedereen is arm op Flores en iedereen is zelfvoorzienend, dus ze waren natuurlijk erg blij met onze kip. Zijn vrouw is voor het eerst zwanger, dus we hebben haar ook nog een cadeautje gegeven; een pakje voor de baby met een chauffeur in een auto erop. Na het eten kwam de gitaar tevoorschijn, nog een paar vrienden uit het dorp erbij, en hebben we met z’n allen heerlijk liedjes gezongen, van Norah Jones via the Beatles naar Spaanse liedjes. Superleuke avond gehad!
Traditionele dorpjes
De laatste dag zijn we naar allemaal traditionele dorpjes in de omgeving gereden. Van Langa, Wogo en Wolowaru was Bena wel de meest bijzondere. Er leefde een oude man die als enige in het dorp Nederlands sprak, maar dan wel het Nederlands van 80 jaar geleden, want in die tijd had hij het van een Nederlandse pater geleerd. Grappig om te ervaren dat iemand Nederlands tegen je praat, maar je er soms toch geen woord van verstaat! Toch had hij veel interessante dingen te vertellen, over de bouw van de huizen, de families, de tradities, de offers en alle symbolen. Er leven negen families, alle huizen hebben drie kamers (een voor de ouderen, een voor de kinderen en een voor de gasten van buitenaf) en er zijn aparte offerhuisjes voor mannen en vrouwen. ’s Middags hebben we weer geluncht op een strand met een enorme verse vis uit de zee en ’s avonds onze prachtige tocht afgesloten bij een restaurant bij de haven van Maumere. Weer heerlijke kip, maar als je ineens aan het snaveltje ziet dat het stukje gefrituurde kip eens het hoofd van een kip was, vergaat je honger toch een klein beetje…
Flores was echt prachtig om te zien, maar na vier dagen afzien wat betreft slaapplaatsen, hygiëne en voedsel, is het ook wel weer heel fijn om naar Bali te zijn gevlogen. Wat overigens ook weer een belevenis was, met een propellervliegtuigje, die even moest wachten met opstijgen omdat er een koe op de startbaan stond…!
We zitten nu dus weer in Bali, waar we ons laatste weekje nog even heerlijk gaan genieten van het strand en weer wat luxe.
footsteps abroad 
Wat een geweldige gebeurtenissen die je dan krijgt te zien met zo’n particuliere chauffeur die daar goed de weg weet je komt dan vermoedelijk op plaatsen die je anders niet had gezien.
Ook weer mooie foto’s
Ook heel apart zo’n BBQ bij de mensen thuis.
Veel plezier nog in Bali.
Groetjes PaMaVli xxx
Heb je n adres of id van jullie gids/chauffeur?