Vrijdag hebben we het feest in Brunei achter ons gelaten en zijn we met de bus de grens over gegaan naar Maleisisch Borneo. Het was nog even uitzoeken hoe precies, want het hotelpersoneel raadde aan om met de boot te gaan, en ook de Lonely Planet beschrijft alleen de bootreis. Dus maar gevraagd aan de lokale bevolking, en volgens de één vertrok de bus 08.30, bij de ander 08.00 en weer een ander ‘ergens tussen 07.00 en 08.00’. We hebben dus maar gegokt op 08.00 en dat bleek te kloppen.

Busje in, busje uit
De busrit was erg leuk: bus in naar de grens van Brunei, bus uit, stempel halen om Brunei uit te gaan, 20 meter de bus in, bus uit, stempel halen om Borneo in te gaan, drie kwartier de bus in, ferry op om de rivier over te steken, ferry af, bus uit, stempel halen om Borneo uit te gaan, bus 100 meter in, stempel halen om Brunei weer in te gaan, half uur bus in, bus uit, stempel halen om Brunei weer uit te gaan, 100 m bus in, stempel halen om Borneo weer in te gaan, bus in, weer de ferry op, bus uit, stempel halen om de provincie Sarawak uit te gaan, doorlopen naar volgende hokje, stempel halen om provincie Sabah in te gaan (en dus ook steeds opnieuw in de rij..) en uiteindelijk weer de bus in, door naar Kota Kinabalu, een grote stad in het noorden van Borneo. Behalve de leuke ervaring van de grenspoorten en het feit dat ons paspoort weer 8 stempels rijker is, was de busrit ook erg mooi. We wilden per se met de bus zodat we ook wat van het land zouden zien, i.p.v. alleen maar water op de boot. We reden door kleine dorpjes, mooie natuur met regenwoud en rijstvelden etc., waardoor we meteen een ‘Borneo-gevoel’ kregen.

Tunku Abdul Rahman National Park
Toen we aankwamen in KK regende het keihard en na 5 low budget opties gehad te hebben en steeds te horen te krijgen dat alles vol was, waren we het zat en zijn we opnieuw in een hotel beland. De volgende dag zijn we naar het Tunku Abdul Rahman National Park geweest, 5 eilandjes voor de kust. We zijn naar Mamutik gevaren, wat op zich wel leuk was, maar vooral ook erg volgepropt met locals, omdat het weekend was.

Verse vis
’s Avonds hebben we lekker gegeten in een mooi BBQ restaurant, waar Chantal een lekkere tilapia had besteld. Ineens hoorden we lawaai en watergespetter bij de fontein en het volgende moment liep een kok met een groot visnet in zijn hand door het restaurant, met daarin een grote spartelende vis. Met grote ogen keken we de ober na en anderen om ons heen begonnen te lachen: “You ordered fish?”. Uhh.. ja dus. En ja hoor! Even later werd de vis voor onze neus gezet, heerlijk gegrild!

Kinabalu National Park
Zondag zijn we naar Kinabalu National Park gegaan, 2 uur buiten de stad. We kregen een superleuk huisje, het leek wel een bruidssuite! Daar hebben we wat korte jungle trails gelopen, maar omdat het keihard regende, hadden we het al snel gehad. We wilden onszelf ook niet te moe maken, omdat we de volgende dag de Mount Kinabalu zouden gaan beklimmen en daar al onze energie en kracht voor nodig zouden hebben! En we hebben de berg inmiddels beklommen, maar daar een uitgebreid verslag (inclusief prachtige foto’s) van in het volgende berichtje!

Chinese aquaria, kies je avondeten

Fontein waar tilapiavis in zwom

Mamutik in Tunku Abdul Rahman NP

Vismarkt op de night market

Night market