Zaterdag zijn we de grens overgestoken naar het volgende land: Maleisië. Wat inhield dat we eerst een uur met de bus naar de grens moesten, busje uit om een stempel te halen om Singapore uit te komen, half uur weer busje in naar de overkant, busje weer uit om een stempel te halen om Maleisië in te komen en tot slot een uur busje weer in naar de eerste Maleisische stad over de grens, Johor Bahru. Tijdens het wachten op de bus stond er een Indonesisch gezin voor ons en de oudste meiden (later bleek 17 en 23 jaar) stonden al de hele tijd te giechelen naar ons en vervolgens vroegen ze of ze met ons op de foto mochten! Haha, wij waren nog meer een attractie dan zij. Toen de foto gemaakt was, vond ook de moeder van het gezin het eigenlijk wel een goed idee en die wilde ook wel met ons op de foto. “You hold baby”, dus of ik ook de baby nog even vast wilde houden op de foto.
Maleisië was ook meteen een wereld van verschil vergeleken met Singapore. Alles is chaotischer, viezer en je rijdt langs veel meer plattelandsleven met hutjes in plaats van stad met hoge gebouwen.

Expeditie Robinson eiland
Ondanks dat de weersvoorspellingen slecht waren, besloten we in Johor Bahru toch de gok te wagen om naar Tioman Island te gaan en kochten we een kaartje naar Mersing, het vissersplaatsje voor de kust waar de ferry naar Tioman vertrekt. Onderweg begon het echter te regenen, tropisch hard te regenen, nóg harder te regenen.. en toen we aankwamen was het weer droog! Het was inmiddels al 16.30 dus op de laatste ferry hadden we al niet meer gerekend, maar die bleek toch nog te gaan! Weer een geluk dus, en om 17.30 konden we nog met de ferry. Om 19.30 kwamen we dan eindelijk na een lange reis van 10 uur aan op Tioman Island (het eiland waar het tv-programma Expeditie Robinson altijd wordt opgenomen, need I say more…?!). We waren de enigen die nog geen reservering hadden gemaakt, dus we moesten nog wel een slaapplaats zoeken. De eerste was vol, de tweede was te duur (40 euro per nacht), de derde had alleen kamers en bij de vierde was het raak. Een schattig houten huisje tegen een heuvel aan, met zeezicht en achter ons het regenwoud! En dat voor 12 euro 50 per nacht! Het was de enige accommodatie op het eiland die niet in de Lonely Planet stond, dus even twijfelden we, maar het wordt gerund door een gezin (met een heel schattig 3-jarig jongetje..) die een paar huisjes hebben. We hadden alleen geen gordijnen, maar geen probleem, de rails werd ter plekke nog even aan de muur getimmerd. Later werd er ook nog een spiegel opgehangen en de volgende dag hadden we een deurmat voor, de volgende dag achter, en ook de mangoboom voor ons huisje werd nog even gekapt: “now you have better seaview”.

Als je het eiland vanaf zee bij aankomst ziet, zou je niet verwachten dat je iets kunt doen op het eiland, behalve er aanspoelen. Het is echt een ‘Robinson’-eilandje met alleen een strand, aan het strand wat huisjes en daarachter bergen met regenwoud. Er zijn verder geen wegen en ondanks dat het hoogseizoen is, slechts een handjevol toeristen. Er heerst echt een lokaal sfeertje, dus we voelen ons hier meer echte eilandbewoners dan een toerist op een Bounty-strand.

WK-finale Nederland-Spanje
Ook hebben we hier afgelopen zondag de WK-finale kunnen kijken! Het kostte even wat moeite om tot 02.30 wakker te blijven (het is hier 6 uur later), maar daarna stroomde iedereen naar het strand toe, waar een groot scherm hing om de wedstrijd te kijken, super gaaf! Dé gelegenheid natuurlijk om de andere Nederlanders op het eiland te ontmoeten, dus al snel hadden we ons aangesloten bij een stel dat een grote oranje Hup Holland Hup vlag had opgehangen en borrelnootjes had meegenomen. We vielen wel een beetje in het niet in onze gewone kleding. We hadden veel in onze kleine backpack gepropt, maar een oranje shirtje dan weer net niet. Helaas ging door de teleurstellende uitslag een klein feestje met Nederlandse WK-hits (ook daar had het stel voor gezorgd) na afloop niet door..

Duiken
Verder hebben we ons de afgelopen dagen vermaakt met jeu de coco (jeu de boules met kokosnoten), een jungletrekking naar het volgende baaitje van het eiland, en dinsdag zijn we nog gaan duiken. Omdat we voor het laatst gedoken hebben op Curaçao, inmiddels alweer 2,5 jaar geleden, was de kennis behoorlijk weggezakt! Dus even een versnelde instructie gekregen hoe je ook alweer alles aansluit e.d. en toen lekker gaan duiken. Zoals gewoonlijk had Chantal weer veel problemen met het klaren van haar oren, en toen ze eenmaal op diepte was, weer problemen om omhoog te komen, maar we zijn blij dat we het weer gedaan hebben. Het koraal stelde niet zo veel voor; veel hetzelfde koraal, fletse kleuren en vrij veel zandvlaktes tussendoor. De temperatuur van het zeewater was 30 graden en dat is erg slecht voor het koraal, waardoor er veel verloren is gegaan de afgelopen tijd. Wel hebben we Nemo gezien, en ook voor het eerst garnalen. We waren teleurgesteld dat we geen zeeschildpadden hadden gezien, maar de laatste 5 minuten zwom er ineens toch een onder ons door! Echt super gaaf, die zijn we  nog even gevolgd en daarna weer naar boven gegaan.

We zijn blij dat we de gok gewaagd hebben om naar dit eiland te gaan, want we hebben prachtig weer gehad en dus lekker hele dagen op het strand gelegen om een mooi kleurtje op te doen, omringd door aapjes en monitor lizzards (soort varanen) uit het regenwoud.

Onze enige angst hier is eigenlijk dat we zullen sterven door een kokosnoot op ons hoofd, want het is nu al twee keer gebeurd dat ze vanuit een HOGE boom HARD naar beneden vallen, net naast ons…

Ons huisje

Onbewoond eiland

Aapje op het strand

Het strand

Zonsondergang vanuit Hallo Sunsetbar

Tussen de palmbomen

Jungletrekking naar Panuba bay

Uitzicht op ABC baai tijdens jungletrekking

WK finale Nederland-Spanje

WK finale Nederland-Spanje

Duiken in het ABC house reef

Duiker Chantal

Fluoriscerend koraal

Zeeschildpad

We found Nemo