Omdat Hanneke, Tom en Jan wat korter blijven dan ik en graag het schiereiland Yucatán willen zien, vliegen we in 2 uur van Puebla naar de andere kant van Mexico: Cancún.Cancún
Cancún is toeristisch, lelijk, groots en populair bij de Amerikanen. Geen plek dus waar je lang wil blijven, maar we hadden een missie: een nieuwe camera/ lens zoeken. Hanneke had in Cholula namelijk per ongeluk mijn camera laten vallen, waardoor m’n lens kapot is en ik geen foto’s meer kan maken. Boehoe… Dus bleven we toch een ochtendje in Cancún, aangezien we daar de beste kans hadden op het vinden van een camerawinkel. We werden met de taxi van het kastje naar de muur gestuurd (lees: door heel Cancún) en alles bleek pas om 11 uur open te gaan. Uiteindelijk een winkel gevonden en JA, ze hadden mijn camera! Helaas bleek de lens niet los te koop, alleen als totaalpakket samen met de body en 2 lenzen voor 900 euro.. Oef, doe dat dan maar, anders geen foto’s komende maand. Nu maar fingers crossed dat ik het bedrag weer van de verzekering terugkrijg..

Isla Holbox
Na al die steden zijn we wel toe aan wat zon, zee en strand, dus gaan we naar paradijsje Isla Holbox. Eerst 3 uurtjes met de bus naar Chiquilá en van daaruit nog een half uurtje met de boot. We hebben nog geen slaapplek, dus laten we de mannen achter in een cafeetje en gaan Hanneke en ik op zoek naar een leuke plek. Dat blijkt nogal een zoektocht, maar 1,5 uur later hebben we dé hotspot van het eiland gevonden. Een supermooi én goedkoop design hotelletje op een perfecte locatie in het stadje.

Isla Holbox is een autovrij bounty eilandje aan de Caribische kust, waar elk huisje een ander kleurtje heeft en het lokale vervoersmiddel een golfkarretje is. Toch pakken we de eerste dag onze Beach Ladies (te kleine mintgroene en roze Barbie-fietsjes) op zoek naar mooie witte bounty strandjes. Het is eb en in het midden van de zee zijn er mooie zandbanken. Het duurt niet lang of we gaan off the beaten track en fietsen door het zeewater, op de zandbank, weer door het water, tot ons middel en fietsje boven ons hoofd naar Punto Mosquito (oostelijke punt van het eiland) en WOW Beach. Nou ja, ik hoef denk ik niet uit te leggen hoe mooi het was.. ’s Avonds vermaken we ons bij hét café op het eiland: de Hot Corner. Er speelt een live salsa bandje en iedereen danst op straat. Lekker sfeertje!

De volgende dag staan we vroeg op voor een 3 eilanden excursie. Helaas komt de regen met bakken uit de lucht en is het koud en bewolkt. Die tropische Mexicaanse temperaturen willen nog niet zo lukken.. We vragen of we later op de dag kunnen of morgen, maar de weersvoorspellingen voor komende dagen zijn niet beter, dus besluiten we toch maar te gaan. Eerst varen we naar Isla Pájaros: een klein eilandje met pelikanen, fregatten en andere mooie vogels. Tijdens het varen worden we vergezeld door vliegende pelikanen en springende dolfijnen op een paar meter afstand van de boot! Wow, zo mooi! Vervolgens varen we al wapperend in onze natte poncho naar Yalahau: een mooi meertje. Jan en Tom nemen er even een frisse duik, maar ik vind het op de kant al wel fris genoeg. Vervolgens naar Isla Pasión: wederom een mooi klein eilandje waar je omheen kan wandelen. Ik blijf echter zoveel mogelijk in het water staan, want helaas hebben de tropische zandvliegjes me ook alweer gevonden en heb ik zoals tijdens elke tropische reis een allergische reactie en zit ik in een mum van tijd helemaal onder. Lang leve de tropen! ’s Middags hopen we vooral nog even wat zonnestralen mee te pakken, maar het weer laat ons in de steek. Dus vermaken we ons de rest van de dag met lekker eten, kaartspelletje Jan Heffen, 30 seconds en een prachtige zonsondergang vanuit een hangmat. ’s Avonds drinken Jan en ik nog een paar cocktails en dansen we met onze nieuwe Mexicaanse vrienden Alejandro en Paco tot in de late uurtjes op de reggaeton vibes in de Hot Corner.

De laatste dag worden we wakker zonder wifi en water vanwege de storm. Oke, we geven het op, het weer wordt deze week echt niet meer beter. Dus huren we een paar uur een golfkarretje om nog even wat street art te bekijken en naar Punta Coco te rijden: de westelijke punt van het eiland. Superleuk om eens in zo’n karretje rond te crossen. Wederom prachtige strandjes! Maar koud. En nat. En zandvliegjes..

Na een paar dagen is het tijd om terug te gaan naar het vasteland. Helaas niet de paar dagen strand die we gehoopt hadden, maar toch wel lekker een flesje zonnebrandcreme uitgespaard 😉