Londen is zo’n stad wat nooit naar voren komt als je met iemand een stedentripje plant, want iedereen is er immers al een keer geweest. Nou, ik dus niet! Dus stond het al jaren op mijn places to visit lijstje en was het nu eindelijk zo ver.

Gratis naar West End en reggaeton vibes in SoHo
Nadat Hanneke en ik ’s middags aan zijn gekomen op Heathrow, worden we opgehaald door iemand waar we al jaren mee samenwerken: dansdocente Maddy, haar vader en haar dochter. Leuk om haar eindelijk eens te ontmoeten, maar de angst waarom ik nooit écht stond te springen om naar Londen te gaan, wordt meteen bevestigd: het water komt met bakken de lucht uit. Al na tien seconden naar de auto rennend zijn we compleet doorweekt. We maken nog een korte stop bij het hotel dat ze voor ons geregeld heeft (chill!), haar huis en krijgen een rondleiding door haar woonwijk Ealing. Onder een veel te kleine paraplu, want tja, handbagage. En dan nemen we de metro naar het centrum van Londen, naar waar we o.a. voor gekomen zijn: West End. Voor € 40 pp kopen we tickets voor de musical Kinky Boots die avond. Tijdens het eten krijgen we een sms’je van de creditcard service: de betaling is mislukt. Op ons bonnetje staat gewoon paid, dus komen we alsnog moeiteloos het Adelphi Theatre in. We zitten op het tweede balkon, niet naast elkaar, maar hé, wel mooi gratis! Dus ons hoor je niet klagen. En zo genieten we de eerste avond van deze fantastische voorstelling, waarmee ik echt wel een bucket list dingetje kan afstrepen. Daarna hoppen we meteen naar het volgende op de wish list: salsadansen in Bar Salsa! Eenmaal binnen blijkt mijn research alleen niet zo goed, want er is die avond helemaal geen salsafeestje! Bummer. Het blijkt een reggaeton party, ook leuk, maar ik voel me wel ietwat schuldig naar Hanneke.. Maar gelukkig kan zij de reggaeton vibes ook wel waarderen, dus bestellen we een paar gin-tonics en maken we er een stapavond in SoHo van. We krijgen veel mannelijke aandacht en Hanneke wordt 32 (i.p.v. 52) geschat. Ik vraag maar niet hoe oud ze mij dan schatten.

Street art in Shoreditch en citybiken langs de Theems
We nemen de metro naar Shoreditch, een wijk met veel street art en een rauw, urban sfeertje. We lopen een route langs de mooiste muurschilderingen, waaronder een echte Banksy. We eindigen op een geweldige food market in Brick Lane en lopen nog even langs heerlijke eetstalletjes in de Spitalfields market.

Het is vandaag gelukkig prachtig weer, dus pakken we de fiets en fietsen we langs de rivier de Theems. Vanuit het centrum fietsen we langs de London Tower, over de Tower Bridge, langs het stadhuis, The Shard, de Borough Market (die helaas dicht is) en Shakespeare’s Globe langs de prachtige skyline van de wijk Southwark. Via de Millennium Bridge gaan we weer terug en eindigen bij de St. Paul’s cathedral. Er is een orgelconcert gaande. Dat is niet mijn favoriete muziek, dus ik houd het helaas niet langer dan 5 minuten uit om er naar te luisteren. Maar goed, het ging ook eigenlijk meer om de prachtige kathedraal. We wandelen nog wat door SoHo en de rode bushokjes, dubbeldekkers en vierkante taxi’s maken me blij. Blij dat dit in stand wordt gehouden, toch wel leuk dat typisch Engelse straatbeeld. Ondanks dat, hebben we meer zin in tequila dan in thee, dus eindigen we in een Spaanse taverna. We blijven die avond in de mediterraanse sferen en sluiten de avond af met een heerlijk Italiaans diner met Maddy en haar vriend.

Wisseling van de wacht en herfstig Notting Hill
We staan vroeg op, want vanochtend vindt de wisseling van de wacht plaats bij het Buckingham Palace. Op onze Santander-fietsjes fietsen we over de lege avenue recht op het paleis af. We fietsen langs horden mensen op de stoep, de beveiliging kijkt ons aan, maar niemand zegt wat. Heel even vragen we ons af of dit wel mag en of ze niet stiekem in hun portofoons “twee verdachte figuren op fiets naderen paleis” fluisteren en we over tien seconden door een scherpschutter vanaf het dak van het paleis worden neergeknald. Maar het schijnt te mogen, en zo komen we heel dichtbij het paleis. We genieten van het orkest dat o.a. liedjes van Adele speelt, maar komen helaas niet dichtbij genoeg om het 45-minuten durende spektakel van de wisseling van de wacht te zien. Daarvoor hadden we toch echt ’s ochtends om 7 uur al voor het hek moeten liggen. Na 45 minuten gaat het hek open en marcheren de guards and horses vrolijk de lege avenue uit. Eigenlijk net zo leuk om te zien.

Daarna bezoeken we Westminster Abbey, waarvan de tuin vol staat met kruisjes en poppy’s. Het is Poppy Day en dus dragen veel Engelsen een rode klaproos op hun kleding, ter nagedachtenis aan alle slachtoffers van WO I en II. De Big Ben staat helaas in de steigers.

’s Middags gaan we naar de bekende wijk uit de gelijknamige film: Notting Hill. Een mooi contrast tussen de pastelgekeurde huizen en felle herfstkleuren. We wandelen door Portobello Road, eten een cupcake salted caramel van de bekende Hummingbird Bakery en lunchen aansluitend in een tentje van chefkok Yotam Ottolenghi. We fietsen terug door herfstig Hyde Park, langs de Royal Albert Hall naar warenhuis Harrod’s. Harrod’s is veel kleiner dan gedacht, een soort aaneenschakeling van kleine Bijenkorf-kamertjes. Ik vind er eigenlijk niet veel aan, dus wandelen we daarna nog wat door Covent Garden en bekende straten als Oxford Street, Regent Street en Piccadilly Circus. Het wordt donker en de eerste kerstverlichting is al opgehangen, wat een sfeervol plaatje geeft. Na een hapje eten is het tijd voor onze volgende show op West End: Aladdin in het Prince Edward Theatre! Wat een prachtige Disney-musical, je ogen doen bijna pijn van de hoeveelheid kleur en het (letterlijk) schitterende decor. Ik was al verliefd op Aladdin, maar nu al helemaal. De Jasmine vind ik slecht gecast; een arrogante, bitchy actrice met een veel te scherpe stem. Maar misschien is dat slechts mijn jaloezie die spreekt..

Zelfportretten en zonnebloemen
’s Ochtends springen we weer op onze vertrouwde citybikes en fietsen naar warenhuis Fortnum & Mason. Die schijnt volgens sommigen nog mooier te zijn dan Harrod’s, maar die is dicht, dus de vergelijking kan ik helaas zelf niet maken. We fietsen door naar de National Gallery en genieten van de prachtige schilderijen van Rembrandt (zijn zelfportret!), Van Gogh (zijn zonnebloemen!), Vermeer, Hals, Rubens, Velazquez, Goya, Degas, Picasso, Monet, Klimt, Caravaggio, da Vinci en nog veel meer moois. De zalen lijken een beetje op de Hermitage, mooi!

En dan zit onze citytrip er alweer op. Londen is echt veel gaver en veelzijdiger dan ik dacht. Zeker een stad om nog eens naar terug te gaan, want tja.. nu ben ik nóg niet in de Eye geweest..!