Na een relaxte vlucht van ca. 13 uur met een korte overstap op de Dominicaanse Republiek, ben ik veilig geland in Montego Bay, Jamaica!

De eerste dag wilden we even bijkomen, dus hebben we lekker een dagje aan ’t strand gelegen op het Doctor Cave’s beach. Waarschijnlijk (en hopelijk) niet het mooiste strand van Jamaica, maar met wit zand, helderblauw water en reggae rappende rastafari’s om me heen ben ik al snel tevreden.

Hip Strip

Ons guesthouse ligt aan de zogenaamde Hip Strip, een boulevard langs het strand. Op en en neer wandelend voel je al meteen dat Jamaica nog niet erg toeristisch is, maar puur, authentiek. Er zijn wel wat toeristen, maar die komen allemaal van ‘the ship’, een groot Europees cruiseschip dat hier in de baai ligt en waarvan morgen iedereen weer verdwenen is. Elke Jamaicaan is oprecht super vriendelijk en zo sta je al snel om de 100 meter een praatje te maken. De officiele taal in Jamaica is Engels, dus dat gaat ook makkelijk. En uiteraard probeert men af en toe je nog even wat ganja aan te smeren, want blowen zou legaal zijn in Jamaica. Jaja.

Downtown

Op elke hoek van de straat staat de Tourist Police: “Hello ma’am, I’m here to let you feel safe, everything ok?”. Zo lief. Tegen zonsondergang nog even downtown gegaan, oftewel naar het centrum(pje) van MoBay. Hier merk je wel dat MoBay dan ook geen doorsnee vakantiebestemming is: het centrum is druk, vol met mensen, de een dronken, de ander stoned, rauw sfeertje, waarin ik de enige blanke was. Geen toeristisch centrum om doorheen te wandelen. Meer vergelijkbaar met een drukke zwarte Afrikaanse stad. Maar met m’n camera driedubbel om m’n pols gewikkeld voelde ik me best veilig ;). Leuk om op deze manier het echte lokale Jamaicaanse leven te leren kennen.

Jamaicaanse keuken

Verder ook in korte tijd al kennis gemaakt met de Jamaicaanse keuken. De eerste avond bestelden we jerk chicken met festival. De gekruide kip was lekker, maar de festival meelballen zou ik meer omschrijven als droge oliebollen van 3 weken oud. De volgende ochtend bij het ontbijt besloten we iets anders uit te proberen en werd ons freedom plantain aangeraden. Maar helaas weer opnieuw dezelfde gefrituurde droge meelballen. Als avondeten bestelde Kirian het typisch Jamaicaanse ackee & codfish. De ackee is een soort vrucht en tevens nationaal symbool van Jamaica. Ook niet helemaal m’n ding. Nog even oefenen met die Jamaicaanse keuken dus.

Nu we MoBay wel weer gezien hebben, gaan we vandaag naar de volgende bestemming: Negril met haar paradijselijke stranden!