Ik heb eindelijk internet thuis! Dat lijkt misschien geen breaking news, maar toch was het dat wel voor mij. De afgelopen weken kon ik moeilijk contact houden via whatsapp, facebook of skype en omdat ik nog niet zo veel mensen ken hier, begon ik de mensen en het leven in Nederland wel een beetje te missen.
Ik kende alleen Celine hier en met anderen bleven de gesprekken nog een beetje kort en oppervlakkig in het Spaans. Vorig jaar heb ik een moeilijk jaar gehad, maar afgelopen half jaar heb ik echt on top of the world geleefd door mijn lieve schat, lieve vrienden en niet in de laatste plaats m’n lieve ouders. Dat besefte ik me hier ineens heel goed en vond het voor het eerst in m’n leven een beetje moeilijk om van huis weg te zijn. Maar lang leve internet, want nu ik thuis wifi heb, gaat ’t weer helemaal prima met me! Moraal van dit verhaal: blijf berichtjes sturen mensen!
Málaga
Drie jaar geleden ben ik eens in Málaga geweest, maar slechts voor een middag en daarom wilde ik de stad graag opnieuw zien. Dus pakte ik samen met Celine twee weken geleden op vrijdagmiddag de bus naar Málaga, waar we hadden afgesproken met twee vriendinnen uit Nederland die op dit moment in Sevilla studeren. Vrijdagavond hebben we met z’n vieren heerlijk bijgekletst en verhalen uitgewisseld over het leven in Granada en Sevilla onder het genot van een paella op Plaza de la Constitución. Zaterdag hebben we overdag rustig aan gedaan, wat wil zeggen dat we een beetje door het centrum hebben gewandeld langs de kathedraal, het Gibralfaro, Plaza Merced met het geboortehuis van Picasso en de vele leuke winkels die Málaga heeft. Opvallend was dat er óveral Nederlanders rondliepen, wat voor ons heel raar was omdat we in de afgelopen drie weken in Granada nog geen één Nederlander zijn tegengekomen (heerlijk!). Ook viel het ons op dat het veel warmer was dan in Granada en dus zijn we ’s middags lekker op het strand Malagueta gaan liggen – in gewone kleding, de bikini moet nog heel even wachten.. Het was ook ontzettend druk in het centrum, want wat bleek: carnaval was begonnen! Dus we vielen met onze neus in de boter en konden ’s avonds de uitreiking van de mooiste kostuums meemaken. Carnaval in Spanje staat bekend als een groot zuipfeest op straat – niet veel anders dan in Brabant, gok ik – maar omdat het carnaval pas net begon, was het nog een traditionele dag. ’s Avonds traden overal in de stad groepen op die cabaret-achtige liedjes zongen. Iedereen om ons heen lachte er steeds om, maar we begrepen werkelijk geen woord van de liedjes, dus lachten we maar een beetje mee om niet al teveel op te vallen. Zondag hebben we weer afscheid genomen van elkaar en ben ik weer terug naar Granada gegaan.
BBQ met een goede afloop
Die dinsdag erna ben ik samen met Celine door een Argentijnse jongen die ik hier hebben leren kennen, Nicolas, uitgenodigd voor een BBQ met zijn Argentijnse, Spaanse en Italiaanse vrienden. De BBQ vond plaats in Llano de la Perdiz, een soort park/natuurgebied bovenop de berg met uitzicht over de stad en de Sierra. Barbecueën met vlees dat kunnen Argentijnen wel en bier/wijn drinken vanaf 14.00 gaat Spanjaarden ook goed af, dus het was al snel erg gezellig. Aan het eind wilden we graag naar beneden naar het centrum wandelen i.p.v. met de auto en volgens een Argentijn bij de BBQ was dat maar 20 minuutjes, prima te doen en je kon niet verdwalen. Halverwege hadden we echter geen idee meer welke kant we op moesten en toen we de weg vroegen aan een Spaanse man, zei hij dat het heel steil en gevaarlijk was op zulke schoenen en bovendien ging binnen een kwartier de zon onder, dus raadde hij ons aan om terug te gaan. We wisten echter ook niet meer hoe we terug moesten, dus bracht de man ons terug naar de BBQ-plek. Gauw onze Argentijnse vrienden gebeld en gelukkig waren ze nog niet weg, dus konden we alsnog met hun met de auto mee naar beneden. Ik ga verder niets over deze actie zeggen, maar geef er maar de positieve draai aan dat het me in ieder geval nog tijdens onze tocht naar beneden een mooie foto heeft opgeleverd vanaf uitzichtpunt Silla del Moro.
Taalcursus
Verder heb ik afgelopen week de tweeweekse taalcursus afgerond. Het heette curso intensivo en nou, dat was het ook! Elke dag van 09.00 tot 13.00 les en daarna nog veel huiswerk maken. Ik moest elke dag grammatica oefeningen maken en een tekst lezen. Ook moest ik elke dag een tekst schrijven en inleveren – over het weekend, over wat ik van het leven in Granada vind, over de gelijke rechten tussen man en vrouw, een recept etc. – waar ik dan een cijfer voor kreeg. Gelukkig had ik altijd tussen de 7 en 8,5. Aan het eind moest ik nog een eindtekst schrijven en kreeg ik een grammatica-examen. Maandag kan ik m’n certificaat met eindcijfer gaan ophalen, ben heel benieuwd! Heb veel geleerd van de cursus, maar uiteindelijk viel me wel tegen hoeveel we gepraat hebben. Een docent was voornamelijk graag zelf aan het woord of was ontzettend geïnteresseerd in de Italianen. Bij elk onderwerp vroeg ze “Hoe zit dat bij jullie in Japan, en in Italië, en in Zweden, en in India…”. Helaas waren na deze vraag de Italianen altijd een half uur aan het woord en wij als Nederlanders één minuut, omdat we niet heel veel ruimte kregen met “Is het in Nederland hetzelfde? Ja he? Mooi, dan gaan we verder”.
Introductieweek: como sardinas en una lata
Deze week had ik naast de taalcursus ook nog de introductieweek van de universiteit met allerlei activiteiten. Maandag- en dinsdagavond hadden we een flamenco- en salsales. Op de academie heb ik ooit de sevillanas wel geleerd, maar ik wil ’t graag opnieuw leren zodat ik straks met de ferias het kan mee dansen op straat. De salsales was echt beginnersniveau en zelfs het gevorderde niveau stelde niet veel voor (in Contigo-termen beginners 1 afgerond), dus daar ga ik niet aan meedoen. Misschien zoek ik zelf nog een flamenco- of salsaschool waar ik les kan gaan nemen. Donderdag hadden we een ruta de la tapa, wat inhield dat we in drie verschillende barretjes tapas gingen eten. Was wel gezellig, maar merkte dat ik toch niet van dat geforceerde groepsgedoe hou. Iedereen wil elkaar graag leren kennen, maar na tien gesprekken met dezelfde vragen “Waar kom je vandaan, hoe heet je, wat ga je studeren en waar woon je?” had ik het wel een beetje gehad. Verder heb ik me ingeschreven op de universiteit, uitleg gehad over het kiezen van vakken, een rondleiding gehad door het sportcentrum, spelletjes gespeeld in de stad en een rondleiding door de wijk Albaicín gehad. Donderdagavond hadden we nog een Games Night, wat ik echt vreselijk vond. Het resulteerde in het dansen van de Macarena, Gangnam Style en de polonaise op Danza Kuduro (de salsapeople begrijpen wel hoe erg dat is..). Ik weigerde daar aan mee te doen en de vijf of zes jaar dat het scheelt met de gemiddelde Erasmusstudent voelde ineens als 20 jaar! Voelde me dus niet helemaal op m’n plek. Vrijdag een herkansing, want toen was de Erasmus Welcome Party in discotheek Camborio. Het ligt op een hele mooie locatie met uitzicht op de stad en het verlichte Alhambra en binnen heeft het twee zalen, waaronder een salsazaal. Opnieuw voelde ik me helaas niet op mijn plek, want het was zo vol dat je werkelijk como sardinas en una lata stond (oftewel hutje mutje, op z’n Spaans als sardientjes in een blik). De salsazaal was helaas nagenoeg leeg en de mensen die er waren konden geen salsa dansen. Toen een meisje me ook nog voor gek verklaarde dat ik een vriend had in Nederland, “want je bent toch op Erasmus!”, had ik ’t helemáál gehad met dat hele Erasmusgebeuren. Ga de komende tijd dus lekker m’n eigen mensen en leuke dingen opzoeken en me een beetje afzijdig houden van alle Erasmusfeestjes.
Qué más…
Omdat ik dus heel druk ben geweest, heb ik verder niet zoveel tijd gehad voor andere dingen. Wel ben ik samen met Celine nog een avond naar de hammam Al-Andalus geweest. Het zag er prachtig uit, maar is eigenlijk geen echte hamam, want je draagt een bikini en mannen en vrouwen zijn niet gescheiden. Toch hebben we genoten van het warme bad, hete bad, sauna, koude bad, een massage en thee. Verder is m’n Franse huisgenootje Myriam afgelopen woensdag vertrokken naar haar nieuwe kamer, en krijgen we vanaf morgen een nieuw huisgenootje voor komend half jaar: Abby uit Californië. Ze spreekt nog niet zo goed Spaans, dus met haar ga ik vooral m’n Engels ook maar eens oefenen en verbeteren. Tot slot is het sinds woensdag eindelijk mooi weer geworden en kun je ’s middags lekker zonder jas, zo niet in een t-shirtje naar buiten. Aanstaande maandag is het alleen uit met de pret, want dan beginnen de colleges. Ik hou jullie op de hoogte!
footsteps abroad 
Weer mooie verhalen en foto’s. Succes met je studie vanaf de 18e . En hopelijk gaat het goed met je laptop.
xxxPaMa
Hi Chantal, leuk om ook jouw verhalen te lezen. Heel veel plezier, geniet van alles ook al zit het soms een beetje tegen. Fijn dan ook dat je nu wifi hebt. En succes met de studie! Liefs Ilona en Jeroen
Nu heb je wifi en dan………..laptop defect maar helaas ook dat komt weer goed
xxxPaMa
Woooow! Dat uitzicht vanuit het park en de stijle weg was het zeker waard! Mooi hoor!
Lieve Chantal. Wat maak je veel mee in zo’n korte tijd. Geniet ervan, zeker deze week!!! En. .. Wij missen jou ook
Liefs Ellie en Geer.